Hoe vaak reed ik er niet ongemerkt aan voorbij, was ik onderweg van Holland naar Friesland of vise versa. Dan rijd je langs een plek waar de deur vaak open staat, maar niet altijd. Weet maar eens dat je je in Den Oever op Wieringen echt welkom kunt voelen. De plek kent vele verhalen over het eilandverleden en verrassend genoeg, sluiten die verhalen soms naadloos aan op het heden. Quarantaine, de naam van het kustgebied NW van Westland houdt herinneringen levend. Dit voormalige eiland was In de VOC-jaren een mooi plekje om "ver van de bewoonde wereld" zeelieden af te zetten. Ze konden er uit zieken van een opgelopen en zeer besmettelijke tropische ziekte. Dat is nu wel anders. Als wij een Coronabesmetting oplopen, sluiten we ons op in ons huis, laten we onze boodschappen bezorgen, zijn we voor even "niet thuis" en "van de straat". Om ons te beschermen tegen het altijd opdringerige water leggen we nu een mega hoge dijk aan, zo ook om Den Oever. Nog niet zo lang geleden werd die dijk op Deltahoogte gebracht. We behouden nog een klein stukje wierdijk, ter illustratie van hoe het was. Indrukwekkend, meer kan ik er niet over zeggen. Je moet het gezien hebben.