Ik kan het mij nog goed herinneren, als student mee in de bus naar Venetië. De tenten opgezet op een camping op het vasteland en elke dag met een bootje op en neer naar de stad om deze te verkennen. Toen al hield ik niet van grote mensenmassa's waardoor ik als vanzelf afdwaalde naar de stillere straten. Uiteindelijk kwam ik terecht in de wijk waar de echte Venetiaan woont, de gondels netjes afgemeerd voor de deur en de natte was aan draden boven de steegjes zodat deze kon drogen. Wat heb ik hier genoten van de stilte en van de sfeer ver weg van het toerisme, al slenterend door de smalle straatjes. Daar kwam ik ook in gesprek met een jongeman die mij (op een nette manier) graag zijn wereld wilde laten zien. En zo zag ik Venetië door zijn ogen en ben ik verliefd geworden op deze mooie stad. We hebben nog enkele jaren schriftelijk contact gehad (er was nog geen email) maar ondertussen zijn we elkaar helaas uit het oog verloren.

Een local is vaak trots op de plek waar hij woont en kan er gepassioneerd over vertellen. En als je geluk hebt laat hij of zij ook de verborgen plekjes zien!