Die dag was het weer eens 4 seizoenen op 1 dag, "Jantje lacht, Jantje huilt" weer, maar de tranen waren snel op, de wind niet. Om dichter bij de rotsen in zee te komen, om eens een ander zicht te hebben stond ik op de waterlijn. Ik zag een doorkijkje en zakte tussen de steentjes steeds wat dieper weg. Achteraf misschien niet zo handig.