St Patrick's Cathedral in Dublin is de nationale kathedraal van de (anglicaanse) Church of Ireland, en de grootste kerk van Ierland. Hier zou een bron geweest zijn die de missionaris St Patrick gebruikte om bekeerlingen te dopen. Ik vond een bezoek eigenlijk vooral interessant vanwege allerlei soms curieuze zaken die je in de kerk tegen komt. Zo staat er een deur met een gat. Twee families maakten ruzie tot een lid van de ene familie aanbood de strijd te staken, en het risico nam zijn arm door een gat in de deur te steken (vandaar de uitdrukking "to chance your arm"). De uitgestoken hand werd geaccepteerd en de vrede was getekend. Fotogenieker dan deze deur bleken de regimentsvlaggen van de voormalige Ierse regimenten in het Britse leger die er boven hangen. Het deed mij (net als de schrijver van het foldertje over de kerk) denken aan de uitdrukking "old soldiers never die, they just fade away". Ook de regimentsvlaggen vervagen, al ik heb ik het nog wat aangezet met een sepia-filter. Nog een weetje: de schrijver Jonathan Swift, van Gullivers reizen, was lang deken van de kathedraal en preekte hier vurig tegen sociaal onrecht.