Een visje dat de hele dag lijkt te dartelen in de zee is de zwaluwstaartvis, oftewel castagnol. In grote scholen houdt hij zich op in open water, niet ver van rotswanden waar hij heel druk heen en weer zwemt, bruin afstekend tegen het blauwe water. Hij heeft zijn naam te danken aan de gespleten staart. Net als menige vogel fladdert hij wat in het rond, speels en ongrijpbaar. In de winter duikt hij letterlijk onder naar dieptes waar het wat kouder is.

Dit visje stopt amper met bewegen. Dit is om voedsel te vangen. Zijn eten bestaat voornamelijk uit planktondeeltjes en eitjes van andere vissen die door de stroming worden meegevoerd. In de zomer verdedigt het mannetje een gebied waarbinnen hij een plekje heeft schoongemaakt. Ook hier zwemt hij wild heen en weer, waarmee hij vrouwtjes lokt die vervolgens hun eieren deponeren op het voorbereide plekje. Het mannetje zorgt daarna voor de bevruchting en bewaakt fanatiek de eitjes totdat ze uitkomen. De jongen worden vervolgens aan hun lot overgelaten.

Deze vis is ongetwijfeld één van de bekendste van de Middellandse Zee. Je komt hem dan ook bijna altijd tegen en in een school van deze beweeglijke beestjes hangen is gewoonweg een leuke ervaring. Alsof je in een regenbui van visjes zwemt. Ze krioelen om je heen, te snel om ze rustig te bekijken. Lukt het kijken wel, dan vallen naast de staart vooral de grote ogen en de schubben op. Deze schubben zijn licht in het midden en donkerder aan de buitenkant.

Mooier nog dan de volwassen exemplaren zijn de jongen. Deze hebben al de vorm van de ouders maar zijn fluorescerend blauw. Ze zijn dan aanvankelijk tussen 1 en 2 millimeter groot. Ze proberen zich in kleine scholen te verstoppen in de buurt van rotsen en planten waartegen ze echter fel afsteken. Ze doen hun uiterste best maar je kunt ze niet missen.

Deze op de foto is weliswaar volwassen maar verstopt zich ook onder een rots. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met jongen die hij wil beschermen.