Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd Duitsland opgedeeld in vier bezettingszones. De Geallieerden kregen elk een deel van het land toegewezen dat zij voorlopig zouden besturen. De voormalige hoofdstad Berlijn werd verdeeld in vier sectoren. Al in de zomer van 1945 werd de grens tussen de bezettingszones in Berlijn afgebakend, bijvoorbeeld met slagbomen. Maar omdat steeds meer Oost-Duitsers de Russische sector verlieten werd om de leegloop tegen te gaan in 1961 de Berlijnse Muur gebouwd. Tegenwoordig is door het samengroeien van de stad het verloop van de vroegere grens vrijwel onzichtbaar geworden. Het bekendste en langste (1316 meter) overgebleven fragment van de Muur staat langs de oever van Spree aan de Mühlenstraße in Friedrichshain, tussen het Ostbahnhof en de Oberbaumbrücke. In 1990 werd het muurfragment door kunstenaars uit meerdere landen beschilderd en kreeg het de naam East Side Gallery. In 1991 kreeg het de monumentenstatus (met dank aan Wikipedia). Sommige murals zoals de broederkus van Honecker en Brezjnev zijn inmiddels wereldberoemd. Daarom maar een andere invalshoek: de achterkant van de East Side Gallery. Voor mij nieuw was dat het eigenlijk om twee muren gaat.