Zo langzamerhand beginnen de reisgidsen voor volgend jaar weer binnen te druppelen. Altijd een goed moment om ter inspiratie voor een nieuwe reis nog eens door oude foto's te bladeren. Daarbij kwam ik deze tegen, van februari dit jaar. In Noord Thailand wonen in de grensgebieden met Myanmar veel vluchtelingen voor de burgeroorlog in Myanmar, uit etnische groepen als de Karen en de Padaung. De Padaung vrouwen zijn bekend door hun koperen halsringen die de sleutelbeenderen en ribbenkast omlaag duwen, waardoor de nek onnatuurlijk lang lijkt. De vluchtelingendorpen zijn een controversiële toeristische bezienswaardigheid geworden. Ook in onze georganiseerde reis zat een niet te vermijden bezoek aan zo'n dorp. Nadeel is dat het een soort dierentuinen lijken te worden, voordeel is dat het een mogelijkheid biedt aan de vluchtelingen om in hun levensonderhoud te voorzien door het vragen van entree en het verkopen van souvenirs. Ik maakte liever geen foto's van de bewoners, maar mijn oog viel op deze houten bewoners. De betekenis is me niet helemaal duidelijk geworden, het lijken een soort totems of wachters aan de rand van het dorp, en ook gedachten aan vruchtbaarheidssymbolen liggen voor de hand. Als iemand er meer van weet hou ik me aanbevolen.