Bij deze lieve, gastvrije Kazachse dame mochten wij 1 nacht overnachten.
Ze was met haar gezin al naar het winterverblijf getrokken daar de nachten erg koud begonnen te worden. In het winterverblijf staat een kacheltje waar ook op gekookt wordt, een kast met keukenspullen, twee bedden voor de ouders en een oud bankstel. De kinderen en wij sliepen op kleden op de grond!

Lastig communiceren was het helaas wel. Alleen de vader was het Mongools machtig, maar die was bijna de hele tijd van huis. De kinderen zaten nog niet op school en spraken net als hun moeder enkel Kazachs. Onze gids kon dat weer niet spreken dus communiceren ging met handen en voeten!

Voor het raam stond ze veel, misschien ook omdat ze graag naar buiten keek, maar zeker ook omdat dat de enige plek waar ze heel af en toe mobiel bereik had. Haar telefoontje uit het jaar grutje lag op de vensterbank, in de hoop een smsje te ontvangen....