Weer een onderwaterfoto, maar nu vanuit een ander deel van de wereld.

Hier heb ik heel lang zonder te bewegen op de bodem gezeten terwijl meerdere mantaroggen telkens weer vlak over mij heen scheerden. Soms kwamen ze zelfs met hun buik tegen mijn hoofd aan. Ze zwommen rondjes op dit poetsstation en kwamen steeds weer terug.

Als dan na drie kwartier je luchtfles leeg begint te raken, ga je echt met heel veel tegenzin weer naar de oppervlakte.