De portretfoto waar ik erg trots op ben. Dit jongetje heet Yeen, een wees die klusjes deed bij het buurthuis waar ik werkte, in ruil voor onderdak en eten. Een schat van een kind die geen woord Engels sprak, maar we begrepen elkaar altijd en er werd veel gelachen. Hij haalde grappen met mij uit en kon mij goed voor schut zetten tegenover zijn vrienden. Een jongetje die ik nooit zal vergeten en het allerbeste toewens voor zijn toekomst.
Op deze foto is te zien hoe hij aan het repeteren was voor een traditionele dans met Khmer nieuwjaar.