Wanneer je op reis bent en je houdt net zo veel van portretfotografie als ik, dan kom je vaak genoeg mensen tegen die je al te graag op de foto wilt zetten.

Wij zien deze mensen vanuit onze eigen perspectief als iets bijzonders, maar wij vergeten vaak dat dit mensen zijn die net als wij een leven leiden met dagelijkse routines en er niet altijd op zitten te wachten dat er een over enthousiaste tourist een foto van ze wil maken.

Ik probeer vaak kennis te maken zonder dat ik mijn camera al vast heb. Mocht ik een vriendelijke reactie terug krijgen, en na even heen en weer te hebben gecommuniceerd kan ik aanvoelen of er een kans is om te slagen met een goede portretfoto. Als ik het idee heb dat er vertrouwen is, dan vraag ik of hij of zij het goed vind als ik een foto van ze maak. Als er nee wordt gezegd, dan respecteer ik dit. Mocht er ja worden gezegd, dan neem ik mijn foto. Deze deel ik altijd met diegene en vaak geef ik ook een hand om hem of haar te bedanken.

Wees vriendelijke en laat niet zien dat je er alleen maar bent voor een foto. Als je binnen iemands comfortzone kan treden, dan kun je vaak ook dichterbij komen voor een indringende portret!