Marrakesh de Palmereie.

Boven de stad ligt een grote lage arme vlakte waar ik een week verbleef,
Boven die stad waar het echte plattelandse leven nog echt te zien is.

Onverharde wegen tot in elk klein dorp,
Onverhard tot aan mijn toch (luxe) onderkomen in hotel La Mariage.

De verzorging en de kamers zijn echt aan te raden voor wie een locatie in het bijna niets wil hebben.
De omgeving rondom is nog echt zoals het eens vroeger was, (En nu nog zo is)

Onafgemaakte huizen voor als er weer geld is.
Vervallen huizen die onbewoonbaar zijn.
Dorpsstraten vol zand maar toch wel schoon.
Buren die aan de weg hun potje kopen in hun oven.
Een hok vol met schapen naast je hotel.
Voetballende jongetjes op een zanderig plein.
Een goed uitziende kerk met een ooievaarsnest erop.
Een winkeltje in een raam met 4 pakjes sigaretten.
Een kind op de schommel in vaders voordeur.
En ga zo maar door.


En dan die lieve buurvrouw,
Die buurvrouw met haar roze plastic laarsjes.

Zij boende en boende de hele dag het straatje schoon.

Een onvergetelijke plek van echtheid.