Meneer Bousma. Wat een lieve man. Tijdens onze lock down zorgde hij voor warm water voor de douches. Dat betekende hout hakken en daarmee een vuurtje stoken onder de ketel. Hij hield ook voor zover het mogelijk was de douches schoon, maar met de regelmatige zandstormen was dat eigenlijk onbegonnen werk. Ook de vuilnis moest in een kuil verbrand worden en het terrein onderhouden. Ik probeerde wel eens een praatje aan te knopen, maar zijn Frans was onverstaanbaar [ en dat van mij ook :) ] Maar alleen al van zijn uitstraling werd ik vrolijk en dat had ik wel nodig met al die stress om uit Marokko weg te komen. Later hebben we nog geld gestuurd om de mensen daar "in leven te houden " En nog regelmatig krijgen we berichtjes met up-dates over de toestand daar. Niet best is het verhaal.