De zenuwen gierden de hele nacht door mijn keel, ik deed geen oog dicht. De avond ervoor waren we in het donker naar onze bungalows gereden en hadden niet meer gezien dan de straten van een dorp, een normaal dorp, maar dan het enige van Paaseiland. Wat is er voor de deur te zien. Geen geduld, geen seconde geduld nadat de zon op was. Kleren aan, camera om de nek en weg, naar de kust. En daar, daar vlak voor de deur was er dit. Ontbeten heb ik pas om 10 uur, totaal de tijd kwijt, gek hè!!!