Bergwerk
Icy Mirror
De Strynefjellsvegen is een 27 kilometer lange smalle gravelweg die loopt door een prachtige, ruige omgeving. Er heerst een bar klimaat en tot ver in de zomer ligt er sneeuw en ijs. Langs de weg ligt de gletsjer Tystigbreen en het meer Langevatnet. Het water van het meer is door het vele smeltwater altijd turkoois gekleurd, en dat zorgde hier voor een heel mooi spiegeltje.
Speciaal voor Rein;..
Speciaal voor Rein, onze Pensionado, die ook deze bult beklommen heeft en inmiddels voor mij een geduchte concurrent is geworden als het om Noorwegen foto's gaat :-) Ken je hem nog Rein? Die Bitihorn (1.608 m) was best een kuitenbrekertje hè, ondanks dat er maar 2,5 uur voor staat om op de top te komen. Maar inmiddels weten we ook dat de Noorse uren geen Nederlandse uren zijn. Hier waren we een klein uurtje onderweg, en de top lijkt dichtbij, maar zoals je kunt zien moest er nog een behoorlijke omtrekkende beweging gemaakt worden. De prachtige vergezichten onderweg maakte veel goed.
Flowering Grass
Gewoon een polletje bloeiend gras, bezig met overleven op een bergtop in Jotunheimen. Een heel simpel plaatje waar we eigenlijk altijd aan voorbij gaan. Gemaakt met de 80-200 mm f2.8, omdat de achtergrond beslist buiten de scherpte moest vallen voor het juiste effect.
View from Bitihorn
Alles zat mee op deze dag, mooi helder weer en prachtige wolkenformaties. De Bitihorn (1.608 m) is door zijn karakteristieke vorm een omgevingsbepalende bergtop aan de rand van het Jotunheimen Nationale Park. De beklimming vanaf de parkeerplaats vanaf weg 51 duurde zo'n 2,5 uur. Op de top heb je een prachtig uitzicht. Naar het noorden kijk je diep in de bergwereld van Jotunheimen en aan de oostkant, zoals op de foto zie je het uitgestrekte en goed toegankelijke gebied rond het Vinstremeer. Het meer heeft een oppervlakte van 28.26 km² en ligt op 1.032 m.
View on Sunndalen
Videseter ligt op de Strynfjellet en is omgeven door gletsjers en bergen tot 2.000 meter hoog. Het is bij de Noren een bekend gebied om te zomerskiën. Even voorbij het skigebied, op weg naar beneden, heb je als het weer helder is een prachtig vergezicht op het Sunndalen.
Survivors
De Dovrefjell is een van de Noorse National Parken. Het is een tijdloos berggebied en een oeroud landschap. Het relatief kleine berggebied is een hoogvlakte van 256 km2 met zowel echte sneeuwbergen als liefelijke heuvels. Het landschap is weids, ruig en eenzaam, maar nooit eentonig. In Noorwegen begint de boomgrens al rond de 800 m. en deze berkjes zijn maar bij elkaar gekropen om op ca. 950 m te overleven. Deze dag was er weer eentje met regen en donkere luchten met af en toe een lichtplekje. Wel weer mooi hoe hier het zonnetje kort de berkjes verlichtte.
The View
Tijdens de beklimming van de berg Bitihorn (1.608 m) werden we getrakteerd op prachtige vergezichten. De dag voor onze hike regende het pijpenstelen. Het voordeel van zo'n dag regen is dat de atmosfeer lekker schoon wordt. Helder! Tot ver in het berggebied Jotunheimen kon je kijken en ook de karakteristieke bergtoppen herkennen. Mooi waren ook de bewegende schaduwen van de wolken op het landschap.
Water from Slettefjel
Noorwegen is het land van stromend water, of je nu in de bergen, de fjorden of op de vlaktes loopt, overal kom je water tegen. Deze waterval, of moet ik zeggen stroomversnelling kwamen we tegen op de Slettefjelvegen, een mooi stuk natuur rond het berggebied van de Slettefjell (ja, zo heet het echt). Met een grijsfillter en statief was het toch weer de moeite waard.
Polfossen #2
De Polfossen is een machtige stroomversnelling. Van verre wringt het wilde water zich door een nauwe kloof. Het gebulder van de waterkracht is enorm en het is een spectakel om te zien. In totaal heeft deze stroomversnelling een val van 81 meter. Aan autoweg 15 tussen Lom en Grotli ligt het Polfoss Hotel, waarachter een pad naar een bruggetje loopt. En op dat bruggetje kun je het schouwspel op je gemak bekijken.
Veodalen
In het National Park Jotunheimen ligt op 1.400 m hoogte het Veodalen. De rivier Veo wordt gevoed door smeltwater van o.a. de Veobreen (breen = gletsjer) en mondt uit in de rivier Sjoa, bekend om zijn goede rafting mogelijkheden. Op de foto de rivier Veo op een regenrijke dag. De ruige, onbedorven en pure natuur komt op zo'n dag eigenlijk het best tot zijn recht.
Black, Brown and Whit
Bij de Hjerkinn Fjellstue hoort een manege met uitsluitend IJslandse paarden. Deze zijn verwant aan Noorse paarden. IJslanders kunnen net als ieder ander paard in de drie basisgangen stap, draf en galop gaan. Interessanter is het feit dat een IJslander zich in vier en soms vijf verschillende gangen kan voortbewegen. Deze extra gangen heten tölt en telgang. Het zijn natuurlijke gangen die veulens van enkele uren oud al tonen. De voetvolgorde van tölt is gelijk aan die van stap. Het verschil zit in het optillen en neerzetten van de hoeven. Gevolg hiervan is dat het paard in stap afwisselend op twee of op drie benen staat en in tölt op twee benen of op één been tegelijk steunt. Een IJslander kan in tölt verschillende tempi lopen; dit varieert van een langzame draf tot een flinke galop. Doordat er in tölt geen zweefmoment bestaat, zoals in draf, ervaart de ruiter ook nooit (onaangename) opwaartse bewegingen en kan men ontspannen in het zadel blijven zitten.
View on Snøhetta
Snøhetta is een berg in het Dovrefjell-Sunndalsfjella Nationaal Park. Het is met 2.286 meter één van de hoogste bergen van Noorwegen. De berg heeft 4 toppen waarvan de hoogste de Stortoppen heet. Vanaf de berghut Snøheim vergt het ca 6 uur om de top te bereiken. Dovrefjell en Sunndalsfjella bieden een zeer gevarieerd Noors berglandschap, van het mooie wilde landschap in het westen tot rustigere vormen richting het zuiden. Er ligt een netwerk van gemarkeerde paden en berghutten, waardoor je veel mogelijkheden hebt voor dag- en meerdaagse voettochten. Op de foto het Snøhetta-massief gezien vanuit het zuiden. Jammer dat door de bewolking de hoogste top net niet zichtbaar is, maar de fraaie wolkenlucht vergoedt veel.
Valdresflya#8
De Valdresflya blijft een grote aantrekkingskracht hebben. Dit kleine bergplateau ligt tegen de oostkant van Jotunheimen, het grootste berggebied van Noorwegen, aangeplakt. Het gebied heeft een arme alpiene vegetatie en is bezaaid met keien overgebleven uit de laatste ijstijd. Het licht en de omstandigheden zijn elke keer weer anders en daarom zo fescinerend. Op de foto de flya om een uur of tien 's avonds, de ondergaande zon speelt met de bewolking en tovert een fraaie lichtval over de vlakte.
Polfossen
De Pollfossen, met een val van in totaal 81 meter, maakt deel uit van het watergebied Øvre Otta, en wordt gevoed met water uit o.a. het Breidalsvannet. Het is een machtige stroomversnelling, het water wringt zich van verre door een nauwe kloof. Op het bruggetje bij het Polfoss Hotel is het allemaal heel goed te zien. En als je je daar op dat bruggetje omdraait, van de kloof weg, dan ontvouwt zich minstens een even mooi panorama. Het water komt wat tot rust en waaiert breed uit. En als het licht dan ook een beetje meehelpt krijg je best nog een mooi plaatje.
Summit of Bitihorn
Aan de voet van het gebergte Jotunheiemen ligt de berg Bitihorn, die met zijn 1.608 m en zijn markante vorm de omgeving domineert. En dan is er de drang om op die top te staan. In ons tempo hebben we er 2 uur over gedaan. En boven natuurlijk een beetje spelen met de camera. Zoals deze foto van een doodgewone steen, maar door dit met de f2.8 80-200 mm te doen kreeg ik net weer een even een ander beeld en met een fraaie onscherpte.
Norwegian Clouds
Wolkenluchten blijven altijd weer fascineren. Vooral in combinatie met bergen krijg je de prachtigste panorama's voorgeschoteld en dan lijkt het wel of ze nergens zo mooi zijn als in Noorwegen. Deze dag begon zwaar bewolkt, maar in de middag ontstonden er gaten in het wolkendek waarna het snel opentrok. Op de foto een uitzicht op het meer van van Bygdin vanaf de berg Bitihorn (1.608 m) met op achtergrond de toppen van het bergmassief Jotunheimen.
Ørneveien
De Geirangerfjord eens van een andere kant gezien. Vanaf Geiranger richting Andalsnes gaat een weg met de nodige haarspeldbochten steil omhoog de bergen in. De Ørneveien oftewel Adelaarsweg kent op enkele plaatsen prachtige uitzichten zoals hier voordat je Geiranger achter je laat. Het cruiseschip, de Queen Elisabeth II maakt het beeld compleet.
View On Bygdin
Het Nationaal Park Jotunheimen is het hoogste en grootste berggebied van Noorwegen met bergtoppen van boven de 2.000 m. Door het uitgebreide route- en padenstelsel, kun je hier prachtige (meerdaagse) bergtochten maken. Aan de oostkant is de berg Bitihorn (1.608 m) een markant herkenningspunt en de beklimming hiervan is een geliefde dagtocht. Omdat in juli de Monnikskap overal bloeit worden de uitzichten nog mooier, zoals hier op de foto met een uitzicht op het Bygdinvatnet (vatnet=meer) gemaakt vanaf de flanken van Bitihorn.
Dovrefjell
De Dovrefjell is nauwelijks door menselijk ingrijpen aangetast, en dit gebied heeft terecht de status van Nationaal Park. Het park is gereserveerd voor behoud van de noordelijke, gematigde alpine ecosystemen. De variatie in vegetatie in het park is zeer groot, ten oosten van het park ligt de bekende Knutshøene, dit gedeelte wordt gerekend tot de rijkste plantenbergen van Noord-Europa, en wordt al honderden jaren door plantenliefhebbers bezocht. Hier groeien zelfs enkele plantensoorten uit de periode voor de laatste ijstijd. Rendieren en muskusossen zijn de bekendste dieren in het park en in mindere mate komt de veelvraat voor. Roofvogels zijn vertegenwoordigd met o.a. de giervalk, koningsarend en ruigpootbuizerd. De foto is gemaakt in het gebied even ten zuiden van Snøhetta, met 2.286 meter een van de hoogste bergen van Noorwegen.
Stones Illuminated
De Dovrefjell is één van de Noorse Nationale Parken. Het is een oeroud gebied gevormd door de laatste ijstijd. Op deze plek tussen de berghutten Snøheim en Reinheim passeer je de zuidkant van Snøhetta, met 2.286 m een van de hoogste bergen van Noorwegen. Dit keer geen mooi uitzicht door de wolken die om de berg en in het gebied hingen. Als goedmakertje werden door de natte sneeuw en een heel flauw doorgebroken zonnetje, de met korstmossen begroeide keien omgetoverd tot een boeiend schouwspel.
Distant Home Life
Noren houden van de natuur en op de meest afgelegen plekjes kom je dit soort "hytter" tegen. Nou kunnen we dit natuurlijk geen hutten meer noemen, zo mooi ziet het het er allemaal uit. En dan deze plek, op de Venabygdsfjellet, vrij uitzicht en geen last van de buren. Deze setting was trouwens erg mooi, een uur of 10 's avonds na een verfrissende regenbui, en een prachtige lichtval wat de omgeving nog mooier maakte.
Ice Aged Stones
Helemaal gek wordt ik als ik door dit dit soort landschappen kan lopen. Overal keien en stenen overgebleven uit de laatste ijstijd, het is nauwelijks te bevatten dat deze keien hier al miljoenen jaren moeten liggen. De foto is gemaakt op de Hardangervidda, een van de laatste ongerepte gebieden in Europa. Het centrale gedeelte ligt op een hoogte van 1200–1.400 meter. Aan de randen liggen bergtoppen die aan de noordkant oplopen tot bijna 1900 meter: de Hardangerjøkulen. Een deel van het gebied, 3422 km², vormt sinds 1981 het nationaal parkHardangervidda. Daarmee is het het grootste nationaal park van Noorwegen. De hoogvlakte is het restant van een berggebied dat in de ijstijden door gletsjers is afgesleten. Aan die gletsjers dankt het gebied zijn huidige vorm met grote open vlaktes, rustieke meren en aan de rand hoge toppen. De hoogvlakte is (vrijwel) boomloos, en het hele jaar door kunnen in de hogere gebieden sneeuwresten liggen. Behalve in de zomer ligt de hoogvlakte altijd bedekt onder een dik pak sneeuw.
Love Me Tender
SVP OPENEN In een weiland bij Hjerkinn stonden deze 2 IJslandse paardjes elkaar liefdevol te verwennen. IJslandse paarden worden al meer dan duizend jaar raszuiver gefokt. Toen aan het einde van de 9e eeuw de eerste inwoners op IJsland kwamen wonen waren daar geen paarden. De Vikingen namen paarden en andere huisdieren mee uit de gebieden waar ze vandaan kwamen, vooral uit Noorwegen maar ook van de Schotse eilanden. De IJslander is eeuwenlang gebruikt als rijpaard en als pakpaard, onder andere voor het vervoer van de post, voor het bijeendrijven van schapen en als vervoermiddel voor de mens, maar ook - recenter - als sportpaard bij gangenwedstrijden en races. De IJslander is in staat om van verre de weg naar huis terug te vinden. Vaak worden de paarden in de winter ingespannen voor de wagen en voor de slee. De IJslander is een zeer leergierige pony, ze zijn heel vriendelijk, maar ook heel eigenwijs. Om deze reden zijn het geen echte "kinderpony's". Wel zijn goed opgevoede IJslanders heel erg sensibel en vaak ook erg energiek. Het rijden op deze paarden vraagt daarom, vooral in het begin enige begeleiding. De aansporingen worden bij voorkeur licht en vriendelijk gegeven.
The Mountains of...Ro
SVP OPENEN Een doorkijkje naar de bergen van de Rondane, een bijzonder plaatje omdat de bekendste bergtoppen in één beeld gevangen zijn. Daar gaan we dan, links net onder de wolk Storronden (2138 m) en Rondvasshøgda (1923 m), dan wat verder weg de hoogste berg van de Rondane, de Rondslottet (2178 m). Het puntje in het dalletje is de Nødre Smethamran (1898 m) en dan rechts omhoog naar Midtronden (2060 m ), Høgronden (2114 m) en Storsvulten (1871 m).
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
