Ruim een uur heb ik in een kleine sneeuwstorm moeten wachten, tot deze Adelie jonkies zich dan eindelijk lieten zien. Ze zaten voortdurend verscholen onder moeders verenkleed. Ze zaten op een rots, op ooghoogte, die kans wilde ik niet laten lopen. Daarvoor was ik druk met een Gentoo met jongen, toen ik in een flits zag, dat deze Adelie ook wat onder haar verborgen had.