Op zoek naar het zwarte goud in de jungle van Minca
Colombia
Zuid Amerika
Nick_VL
Op zoek naar het zwarte goud in de jungle van Minca
Wanneer ik Colombia zeg denken meeste mensen aan een roekeloze drugsbaron en de gevaarlijkste communa ter wereld, maar wanneer ik aan Colombia denk, dwalen mijn gedachten af naar het enige dat in staat is om mij wakker te krijgen 's morgens: koffie.
Colombia wordt vaak beschouwd als een van de topleiders in het produceren van Arabica koffie van wereldklasse. Maar wat maakt Colombiaanse koffie nu zo goed om als beste van de wereld beschouwd te worden?
Natuurlijk heeft Colombia het perfecte klimaat om koffie te laten groeien. Het bergachtige terrein, tropische temperaturen en de perfecte combinatie van regen en net genoeg zonlicht hebben allemaal toe te brengen in het creëren van het perfecte koffieproducerende land. En nu ben ik hier eindelijk zelf. Na enkele jaren dromen van te reizen naar Colombia, ben ik nu in staat om zelf te ontdekken wat dit land zo speciaal maakt.
Er was een kleine taalbarrière aangezien ik geen woord Spaans spreek en de meeste Colombianen niet zo goed Engels spreken. Na wat onderzoek online was ik in staat om een lokale gids te vinden met een uitstekende kennis van de Engelse taal, Juan Carlos van Bukap Travels. We reden door de bergen van de Sierra Nevada, recht naar het kleine dorpje Minca. Dit kleine dorpje stond vroeger onder controle van FARC, maar nadat zij dit dorpje verlieten kwamen er steeds meer backpackers naar dit pittoreske gebied. Hier zijn verschillende hostels te vinden met een adembenemend zicht op het gebied, omringd door wilde mangobomen. Iets waar we thuis enkel maar van kunnen dromen; om 's morgens op te staan en gewoon een mango uit een boom te plukken voor ons ontbijt. Je kan hier niet enkel mangobomen vinden. Onderweg kwam ik ook verschillende avocadobomen tegen, nog een vrucht die bijbrengt aan het succes van dit land. Ik snap zeker waarom dit land zo aantrekkelijk is.
Dit gebied is niet enkel bekend voor zijn voortreffelijke koffie, maar ook voor het produceren van cacao van topkwaliteit. Ik had de kans om dit te proeven in een kleine Franse bakkerij, La Miga, pal in het centrum. Het chocoladebrood dat zij maakten was alsof het gemaakt werd door de lokale goden. Het was zo lekker dat we nadien nog een tweede keer langsgingen na onze tour. Net zoals de meeste Colombiaanse steden, vooral de toeristische, waren hier ook prachtige kunstwerken op de muren te vinden. Deze waren meestal in het thema van het dorp, gaande van de koffieproductie tot het erfgoed van de inheemse bevolking, de Tayrona.
Om volledig te ervaren wat dit dorpje en de omringende jungle te bieden hebben, kan je het best helemaal naar boven wandelen, maar omdat ik redelijk lui was had mijn gids Juan Carlos een 4x4 geregeld. Aan de staat van de weg te zien, snap ik heel goed waarom dit de enige manier is om tot boven te geraken met een auto. Nog een andere optie is het gebruik maken van een motor, die locals vaak aanbieden om je tot boven te brengen. Onderweg naar boven had mijn gids een kleine tussenstop geregeld, maar hij was mij vergeten te vertellen dat we eerst nog een half uur bergop moesten wandelen, in de hitte, om er te geraken. Het enige dat hij mij op voorhand vertelde was dat ik zwemgerief moest meenemen. Hij voorzag me van een gekoeld flesje water en we vertrokken. Wandelen in deze hitte is bijna een doodvonnis voor mij, maar het ontdekken van verschillende tropische vogels onderweg, deed me even vergeten dat ik snakte naar adem. Dit is de perfecte plaats om vogels te spotten, zo kwam ik bv. een geelstaartige wielewaal, condors en verschillende kolibries tegen. Mijn doel was om eindelijk een toekan te spotten, maar tot nu toe had ik nog steeds geen geluk. Na een stevige wandeling kwam ik eindelijk aan bij de Marinka waterval. Niet de meeste spectaculairste waterval die ik ooit gezien heb, maar om in staat te zijn om hier te zwemmen in het midden van de Colombiaanse jungle was toch een éénmalige kans op totale vrijheid. Zodra ik in het ijskoude water sprong, waar ik totaal niet op voorbereid was, werd ik vrijwel onmiddellijk aangevallen door een zwerm hongerige muggen.
De wandeling terug naar onze 4x4 verliep gelukkig een stuk vlotter, maar om het nog net iets aangenamen te maken hield ik gewoon mijn zwemshort aan. Ook al betekende dit dat ik een wandelend buffet was voor de agressieve muggen. Tijdens onze rit naar onze eindbestemming roken we ook iets anders dan koffie en cacao, iets dat je niet direct zou zoeke in het midden van de jungle. Wel, om eerlijk te zijn is het iets dat je zeker en vast hier zou verwachten in een gebied dat onder controle stond van guerrilla strijders. Mijn gids Juan Carlos vertelde me dat we dicht bij een marihuana plantage waren. Dit bewijst dat je werkelijk alles kan vinden in de Colombiaanse jungle.
Onze eindbestemming van vandaag was La Victoria. Eén van de oudste nog werkende koffieboerderij van Noord-Colombia. Wat deze boerderij zo speciaal maakt, is dat ze nog steeds dezelfde machines gebruiken als toen in 1892. Als een koffieliefhebber vond ik het uitermate interessant om bij te leren over het hele proces om tot een kopje koffie te komen, van boon tot het vloeibare zwarte goud. Als je jezelf echt wilt onderdompelen in de wereld van La Victoria, bieden zij ook een work-stay vakantie aan. Hierbij kan je jezelf als gids aanstellen in ruil voor verblijf in hun hostel. Mijn gids was een Fransman die hier enkele maanden verbleef tijdens zijn ontdekkingstocht door Colombia.
Ik heb eindelijk geleerd dat Colombiaanse een welverdiende eerste plaats krijgt in beste koffie ter wereld. La Victoria is hier een goed voorbeeld van en hoe kan het ook anders? Hun koffie wordt beschermd door één van de meest wilde dieren die hier voorkomt, een zwarte huiskat. Deze kan je steeds terugvinden, al slapend, rond hun zelfgemaakte koffietafel die gemaakt is van veschillende gebrande koffiebonen.
Tijdens mijn verblijf in Minca heb ik niet enkel nieuwe vrienden gevonden, maar vond ik ook innerlijke rust tussen de wilde dieren. Ik heb niet enkel millimeters bloed verloren aan muggen, maar ik verloor ook mijn hart in de Colombiaanse jungle.
Foto's
