We verlaten de Lofoten door weer terug te rijden over weg 85 en de E10 richting Narvik. Eigenlijk moeten we bij Bjerkvik de E6 volgen naar Senja, maar per abuis overnachten we weer bij het monument van Narvik. Niet alleen teveel kilometers gereden maar ook twee keer 113 kronen tol betalen. Zonde maar het is niet anders. Ach het monument is een prachtplek en dat is ook wat waard.

De volgende ochtend rijden we naar Senja, een eiland waar ik nog nooit van gehoord heb. Ik vind de Lofoten prachtig, maar Senja met een heel eigen karakter boeit me nog meer. Bergen met scherpe pieken, smalle kronkelende wegen brengen ons op verborgen plaatsen. Zo ontdekken we een schitterend vlak terrein, tussen twee bergen in. Met uitkijk op zee en wat verborgen meertjes en watervallen die je met een stevige wandeling kunt bezoeken. En dat helemaal voor ons zelf. Tenminste tot ik laat in dew avond ga genieten van de midzomernachtzon en een paar tentjes ontdek van 3 rugzaktoeristen. Ook zij hebben deze machtig mooie plek ontdekt en samen kijken we hoe de zon langzaam zakt in de zee. Heel bijzonder en donker wordt het hier op 22 mei helemaal niet. Wel koud heel koud.

Op de foto zie je het tentje staan en de meisjes die naar de zon kijken. Deze plek is te vinden bij de volgende coordinaten: N69.3116 E17.2544. In een dorpje wat Mefjordvaer heet, vlakbij Senjahopen.