In de 19e eeuw was er gebrek aan ruimte voor woningen binnen de grachten van Utrecht. Men loste dit op door te bouwen in de achtertuinen van grote huizen.
Pieter Veelo woonde aan de Springweg. Om de 46 arbeiderswoningen die hij in 1826 liet bouwen toegankelijk te maken, moest hij een deel van zijn huis openbreken. De woningen waren via een toog te bereiken. De woonomstandigheden waren slecht en al 1855 werden de huisjes opgekocht door de ‘Maatschappij tot Verbetering der Woningen voor Arbeidenden en Mindervermogenden’. Zij lieten midden op straat een riool aanleggen waarop sekreten (wc’s) werden aangesloten.
In 1959 werden de huizen onbewoonbaar verklaard en de noordelijke huisjes werden afgebroken. De zuidelijke zijn gelukkig bewaard gebleven.