Soms spreekt datgene wat je niet ziet, meer dan hetgene te zien is op de foto. Ken je dat voorbeeld van een portret waarbij iemand dromerig voor zich uit staart en je je afvraagt waar diegene naar kijkt? Dat hoopte ik met deze foto te bereiken, maar dan in de vorm van een landschap. De bergen tegenover Húsavík zijn op het hoogste punt 1200 meter hoog. Met deze hoogte en het huidige klimaat ligt er daarom het hele jaar rond sneeuw op de bergtoppen. Nét daaronder groeit en bloeit het groen weelderig over de bergen. In combinatie met de mist die als een strook voor de bergen hangt, en een zonnetje wat op het blauwe water schijnt was dit een magisch uitzicht. Hier enkel een klein gedeelte van dit uitzicht, maar zeker de moeite waard om met eigen ogen te zien!