Ile du Levant is een eiland in de azuurblauwe Middellandse Zee, ten zuiden van de Franse kunstplaats Le Lavandou, niet ver van Saint-Tropez. Het ziet er paradijselijk uit, met een subtropische begroeiing, helder water en smalle paden. 90% van het eiland is echter ontoegankelijk voor de gewone burger. De kleine haven aan de westkant is dan wel open en bereikbaar, maar de haven aan de noordzijde wordt zichtbaar bewaakt door een slagschip dat dienst doet als golfbreker. En naarmate je over land dichterbij het besloten deel komt, liegen de waarschuwingsborden er ook niet om: militair terrein, verboden toegang! Je komt er niet op of in. Overal staan hekken.

Achter die hekken, achter het water, liggen in alle stilte de geheimen uit de geschiedenis. Zoals de held uit mijn roman Het Koningszwaard het aangaf: “We gaan naar een eiland waar vroeger bandieten en piraten hebben geleefd”. En inderdaad. De Ottomaanse kaper Barbarossa heeft hier geschuild in de 16e eeuw. Eeuwen nog voordat hij aankwam werden de Tempeliers van het vasteland verdreven en een klein deel daarvan week mogelijk uit naar dit eiland om het “klooster van de zwarte monniken” te stichten. Bomen en planten hebben het klooster sindsdien overwoekerd en de vraag is heden ten dage of het een Benedictijns bouwwerk was of toch een gebouw van de Tempeliers. Dit wordt uitgebreid in de roman beschreven. Monniken leefden in elk geval gedurende meerdere eeuwen op dit eiland en op sommige plaatsen zie je het nog terug aan de kaarsrechte beplanting.

In de eerste helft van de 18e eeuw werd er een fort gebouwd en werd ook de vuurtoren de Titan in gebruik genomen. Het 8 kilometer lange eiland lag immers op een strategisch punt voor de kust en werd vanaf dit moment beter zichtbaar voor de scheepvaart.

Aan het eind van de 19e eeuw stond keizer Napoleon III toe dat er in het land werkkampen voor minderjarigen werden ingericht. Zo geschiedde het ook op dit eiland, en wezen, zwervers en boefjes tussen de 5 en de 21 jaar werden er ondergebracht. Het leven was zwaar voor de kinderen en 10% overleefde het werk en de lijfstraffen niet. De overleden kinderen liggen sindsdien begraven op het militaire deel van het eiland en een paar jaar terug mocht in het verwaarloosde kerkhofje een gedenksteen worden geplaatst. Deze zie je op de foto.

Ik heb het voorrecht gehad om, onder militaire begeleiding, het eiland helemaal te mogen bezoeken en daar foto's van te maken. Echt buiten de gebaande paden dus :)