Dis is geen goudvis maar een apogon. Deze vis uit de Middellandse Zee houdt zich meestal op buiten het licht, langs rotwanden, vlak voor spelonken of bij de ingang van grotten. Zolang hij maar kan schuilen. Samen met kleine groepjes soortgenoten wacht hij daar tot de duisternis intreedt om tevoorschijn te komen en actief te worden. Dan gaat hij op jacht naar larven, eitjes en kleine schaaldieren.

Kenmerkend voor de 15 cm lange apogon, vanwege zijn kleur ook wel rode kardinaalbaars genoemd, zijn naast die felle kleur de grote zwarte ogen met daar doorheem twee horizontale witte streepjes. Het visje is hierdoor feilloos herkenbaar. Je moet echter wel de kans krijgen hem te treffen omdat hij zich al gauw op dieptes van 10 meter en meer ophoudt, zo goed verscholen als hij maar kan. In de wintermaanden daalt hij zelfs af naar 200 meter.

In de zomermaanden vindt het paringsritueel plaats. De eitjes die het vrouwtje vervolgens legt kleven samen tot een bal van wel 20.000 stuks. Na de bevruchting neemt het mannetje deze enorme hoeveelheid in de bek om de ongeboren visjes tijdens de gehele broedperiode te beschermen tegen vijanden. De ietwat doorzichtige onderkaak wordt hierdoor opgerekt hetgeen de apogon een andere aanblik geeft. Door de onderkaak heen en in de wat geopende bek zie je de duizenden eitjes goed zitten.

De broedperiode duurt een hele week, tot het moment dat de eitjes in de beschermende duisternis van de nacht uitkomen en het mannetje de larven vrijlaat. Dit gehele proces kan zich meerdere malen herhalen. Wanneer dit het geval is zonder tussenpozen kracht het mannetje tussendoor niet de kans om zich te voeden. Dan kost deze vaderlijke toewijding hem uiteindelijk het leven, omdat hij uitgeput en ondervoed raakt. Gelukkig gaat het niet altijd zo en overleeft hij moeiteloos een enkele week vasten waarna hij weer wat kleur brengt in die plekken onder water die zijn verstoken van licht.