Dit vind ik één van mijn mooiere foto's van het Fort de l'Estissac op het eiland Port-Cros. Het speelt een belangrijke rol in mijn laatste roman 'Het Koningszwaard', alhoewel het tempeliersklooster op het naastgelegen eiland Ile-du-Levant eindelijk belangrijker was.

Leuk aan zo'n oud fort is om de geschiedenis te achterhalen. Zo werd het in de 18e eeuw aan flarden geschoten door de Engelsen en daarna door Napoleon weer opgebouwd. De ronde toren werd toen half vierkant (niet zichtbaar hier). Dat moet je wel weten wanneer je een roman schrijft dat zich afspeelt tussen 1680 en 1703.

De slotgracht heeft altijd leeg gestaan. Volgens het bouwen van de militair architect Vauban moest een vesting beschikken over een slotgracht, maar op de eilanden van goud zoals de eilandengroep genoemd wordt, was en is er gewoon geen water. Je kunt er dus rustig doorheen lopen om het fort vanuit een nog ander perspectief te bekijken.

Sensorvlekjes had ik zelf niet gezien. Grrr. Dat krijg je als je de foto's selecteert met je scherm in de volle zon. Leermomentje.