Op mijn 3e dag in China besef ik mij, na heel Pingyao te hebben doorkruist, dat de zware schoenen die ik thuis al 2 jaar niet heb gedragen minder comfortabel zijn dan gedacht. Sterker nog; 3 blaren en diverse schurende, pijnlijke plekken minder comfortabel om precies te zijn. Ik sleep mij naar de dichtstbijzijnde schoenmaker en ontwaar een verzameling zachte, handgemaakte instappers die tot mijn grote opluchting ook in maat 44 leverbaar zijn. Een fantastische loopbeleving rijker, wandel ik opgelucht en 'verlicht' de winkel uit.

Op de 11e dag zijn we 20 minuten onderweg als ik al mijn eerste stopteken geef, twee tikjes - zoals vooraf afgesproken - op de schouder van de chauffeur die geen woord over de Chinese grens spreekt. Langs een deels bevroren rivier staat een handvol vissers opgesteld in een prachtig contrast met de opgaande zon en de laaghangende mist. Na een 1/2 uur geconcentreerd fotograferen ontdek ik pas dat mijn zachte, handgemaakte instappers zijn doorweekt. Op dat moment realiseer ik mij ook dat ik nog een prachtige en lange wandeltocht van 3 uur voor de boeg heb en dat er in de wijde omtrek geen schoenmaker te vinden is. Het wordt een lange, soppende tocht.