In het droge gebied rond Keetmanshoop, waar de bekende kokerbomen staan, zag ik dit stokstaartje.
Hij staat duidelijk op de uitkijk. Deze wacht rouleert gedurende de dag en wordt met geblaf aangekondigd. Als er gevaar dreigt blaft het stokstaartje hard om de rest van de groep te waarschuwen zodat ze snel in hun hol kunnen vluchten.
De donkere plek rond de ogen dient als bescherming tegen de zon; de zwarte haren absorberen het zonlicht zodat het niet in de ogen weerkaatst wordt.
Stokstaartjes zijn carnivoren . Ze eten voornamelijk insecten, maar ze eten ook kleine gewervelde dieren, eieren en plantaardig materiaal. Ze zoeken hun voedsel door in zand en gras te graven en onder stenen te kijken. De diertjes zijn goed aangepast aan het droge klimaat, want ze drinken nauwelijks; al het vocht dat ze nodig hebben halen ze uit hun voedsel.
Achter het stokstaartje zie je een olifantsvoet. Deze aparte plant heeft in de knol een vochtreserve voor droge tijden. Hij bloeit in het voorjaar met gele bloemen, de takjes sterven ieder jaar af.