Roadtrip Italië 2011 part 4: San Marino

Door: Mandyvanhouten

Geplaatst op Jul 30, 2011

We zitten alweer over de helft van onze reis. Het batterijtje is na twee dagen relaxen op het strand weer helemaal opgeladen voor wat er nog komen gaat. Eerste stop vandaag is de stad San Marino in de gelijknamige staat San Marino. We verwachten een soort Saint-Tropez-meets-Milaan aan te treffen, maar het tegendeel is waar. Bovenop een hele, hele hoge berg ligt het schattigste middeleeuwse stadje dat we tot nu toe gezien hebben. Beschermd door een prachtige stadsmuur met drie statige torens. Die torens staan symbool voor San Marino en vind je overal in terug. Je kunt ze allemaal inklimmen. Wij zijn alleen de eerste ingeklommen. Gelukkig zijn we niet claustrofobisch. Eenmaal in het uiterste puntje van de toren word je bijna weggeblazen. Letterlijk door de wind en figuurlijk door het uitzicht. 360 graden view met aan de ene kant de zee (Rimini) en aan de andere kant het binnenland. De toren staat op een steile klif en als je over het randje kijkt tuur je zo de duizelingwekkende afgrond in. Ik weet niet of het door de ijle lucht, het uitzicht of allebei komt, maar we werden een beetje licht in ons hoofd. Tijd voor een ‘pizza met uitzicht’. Dat is deze vakantie ons stopwoordje geworden. ‘Slapen met uitzicht’, ‘zwemmen met uitzicht’, ‘ijsje eten met uitzicht’ etcetera etcetera. Wat is hier eigenlijk niet met uitzicht?

Na de pizza namen we nog een lekker ijsje. Pirmin noemt dat altijd graag een saS-dag. Oftewel een schijt-aan-Sonja-dag. Het is überhaupt onmogelijk om naar Italië op vakantie te gaan wanneer je aan de lijn bent. Het ontbijt beginnen ze hier namelijk met iets mierzoets. Vaak een gesuikerde croissant met jam of een koffiebroodje, maar altijd met een espresso. Bestel ook altijd een American coffee wanneer je een gewone koffie wilt, want anders krijg je dus een espresso. De lunch bestaat uit een panini, een piadini (soort broodpannenkoek) of een pizza. Allen rijkelijk belegd met prosciutto, formaggio, pommodore etc. Als je er helemaal bij wilt horen drink je voor het avondeten een aperitief, en dan liefst een Pirlo. Een kleurig drankje met Campari, Prosecco en soda. Ziet er verleidelijk uit, maar wij vonden dat echt niet te drinken. Het is heel bitter, terwijl ze hier toch gek zijn op zoet. Daarna neem je een primi piatti (een pastavoorgerecht) of een antipasti (alles behalve pasta), een secondi piatti (hoofdgerecht) en een dolce (toetje). En om het belangrijkste niet te vergeten; een karafje vino bij het eten. Wanneer je maar één gang neemt is dat raar. Wij aten eigenlijk altijd alleen een hoofdgerecht en soms een tiramisu als toetje.

Maargoed, terug naar San Marino. Na de pizza hebben we nog wat door de gezellige straatjes gestruind, op zoek naar souvenirs. Vooral de drank is hier erg goedkoop, dus daar hebben we ook aardig wat van ingeslagen. Twee flessen grappa, twee flessen limoncello en bier. We hadden al vier flessen wijn, dus we hopen dat we met onze drankvoorraad de douane doorkomen. In ieder geval hebben we er op de heenweg al rekening mee gehouden in onze koffer.

Bepakt en bezakt reden we vervolgens in 3,5 uur naar Mestre. De voorstad – op het vasteland - van Venetië. We slapen hier drie nachten in hotel Adria. Het duurste, maar ook beste hotel tot nu toe. Een grote kamer en een badkamer met bad. Of we daar tijd voor hebben is een tweede. Moe en voldaan vielen we in slaap.

Foto's

660e4.jpg

Mandyvanhouten