Na Fado kreeg in 2014 ook de Cante Alentejano internationale erkenning in de vorm van een UNESCO immaterieel cultureel erfgoed titel. Buiten Portugal is nog weinig bekend over deze a capella meerstemmige liederen, door koortjes gezongen.

De Cante werd geboren in de tavernes en in de velden, gezongen door mijnwerkers en boeren, doorgegeven van generatie op generatie.

Er is een film over uitgebracht: “Alentejo Alentejo”, voor de geïnteresseerden:
http://alentejoalentejo.com/en/
http://alentejoalentejo.com/clip01.html

De stemmen lijken de diepe stem van de aarde uit te drukken en ik vind het prachtig, het raakt me, het is de ziel van het land (net als Fado ook). Het zuidelijke deel van Portugal wordt gekenmerkt door de zon, de hitte en een langzaam levensritme. In de Alentejo dicteert de kracht van het land het verstrijken van de tijd, zegt mijn boekje. Een heel mooie zin waarover ik wel even moet nadenken.

Foto: onderweg in Alentejo zag ik deze schapenhoeder die uit genoemde film lijkt te zijn gestapt.