Je ziet het niet meer zo vaak, een boer die zijn koe melkt. Tijdens onze wintersportvakantie in Serfaus hebben we figuurlijk de koe bij de horens gepakt en aan Frau Inge van Haus Olympia gevraagd of wij tijdens het dagelijks melken met boer Alfred hun stal mochten bezoeken. In de herfst worden de koeien van de hooggelegen alpenweiden naar de stal geleid, waar zij de hele winter doorbrengen. De enige manier waarop je als skiër weet dat er koeien in de stal staan is het zachte geklingel dat je op straat hoort als je langs de stal richting de pistes loopt. Het zijn de traditionele koebellen die de dieren om hun nek hebben hangen.

Het aantal Grauvieh koeien in Tirol wordt helaas steeds minder. Net als in Nederland hebben de boeren het moeilijk om het hoofd boven water te houden. Veel boeren besluiten daarom om te stoppen met het vee en hun boerenbedrijf om te bouwen tot hotel of pension. Soms heeft een boerenfamilie het geluk dat ze beiden kunnen exploiteren, zowel de boerderij als een vakantiewoning. Het inkomen hiervan wordt dan meestal verdeeld over de verschillende familieleden. Ook zijn er veel Oostenrijkse boeren die in het verleden als skileraar bij verdienden. Helaas zijn er voor hen steeds meer (Nederlandse) studenten die graag voor weinig geld een paar weken als skileraar willen optreden. En door de verplichte hoge verzekeringskosten dient er tegenwoordig geld bijgelegd te worden, wil je als Oostenrijker in de winter nog skileraar zijn.

Op de foto is Alfred bezig om de uiers van zijn koe te masseren, vlak voordat deze gemolken wordt. De koeien zijn rustig, de kalveren onrustig. De mama's hebben net eten gekregen en zitten dat nu lekker op te smikkelen. De jeugd wacht ongeduldig op hun emmer met net gemolken warme melk.

Maar als het houden van vee zo weinig oplevert, waarom er dan mee doorgaan? "Traditie", zegt Alfred. "En om de natuur in stand te houden. Als de boeren stoppen met het maaien van de steile weiden en geen koeien meer laten grazen, groeit alles dicht. Het landschap zou veranderen en het alpine landschap, dat door de ­toeristen zo gewaardeerd wordt, gaat dan verloren.” "Want", zo legt hij uit, “op de almen groeien vele, vaak zeldzame, soorten bloemen en grassen.”