Uiteraard ga je als tiener of student nog vaak binnen Europa op vakantie. In dit geval ben ik samen met een goede vriend en zijn vader op huttentocht gegaan in (hoe kan het ook anders) Oostenrijk. Eigenlijk gewoon hét land van de hutten en meerdaagse wandeltochten.
Het is inmiddels alweer bijna 10 jaar geleden trouwens.
Ik ben eigenlijk nog maar net begonnen met mijn hobby fotografie, en ik vind het nog erg moeilijk om deze te combineren. Als ik lange wandelingen maak ben ik vaak niet in staat om voldoende tijd te nemen voor een goede en scherpe foto. Daarnaast heb ik ook nog niet zo lang mijn splinternieuwe EOS 30D spiegelreflex. mijn foto's stellen mezelf wat teleur. Ik denk er veel te makkelijk over en ga er vanuit dat alles met een spiegelreflex altijd een mooie foto zal opleveren.
Wat onderscheid mij nu als hobbyfotograaf van een toerist die met zijn dikke Mercedes zo hoog mogelijk de bergen in rijd en met zijn peperdure spiegelreflex op automatische stand in het rond schiet?
ten eerste kom ik als wandelaar regelmatig op plekken waar je alleen te voet (of helikopter) zou kunnen komen. Maar ook daar vind je toeristen met tegenwoordig erg scherpe compact camera's.
Het gaat om je compositie. zo zorg je bijvoorbeeld bij landschapsfoto's altijd voor een voorgrond, middenstuk en achtergrond. Je gaat van de paden af en zoekt een betere hoek om de foto te nemen. Je maakt handig gebruik van bijvoorbeeld een polarisatiefilter en je houd je horizon op 1/3 of 2/3 van het beeld ipv het toeristische midden. In andere woorden, je kijkt om je heen en ziet een foto die de toerist niet eens zoekt. En.... Je gaat verder.
Voor deze foto ben ik volledig in het water gaan staan. 100 meter naast mij stond gelukkig een hut waar ik mij kon opwarmen.