Gisteren was een mooie lentemiddag, geknipt voor een bezoek aan de Hortus Botanicus in Leiden. Mijn eerste bezoek, ik was er eerder wel in de buurt, maar nooit tijd om de tuin in te gaan. Bijzonder vond ik de Von Siebold gedenktuin, een stukje Japan in Leiden, vooral met de bloeiende boom. Von Siebold was een in Duitsland geboren arts die in Batavia geneesheermajoor werd in het Nederlands Oost-Indische leger. Van daaruit werd hij in 1823 naar Deshima gestuurd met de opdracht informatie te verzamelen over Japan. Buitenlanders mochten Deshima niet verlaten, maar na het genezen van een invloedrijke lokale ambtenaar mocht hij een kleine kliniek buiten de handelspost openen en huisbezoeken afleggen bij Japanse zieken. Siebold richtte zich op het verzamelen van planten, dieren en zaden en allerlei gebruiksvoorwerpen en nam kunstenaars in dienst om dieren, voorwerpen en gebruiken op papier vast te leggen. De tuin is ontworpen door een Japanse architect, professor Nakamura. Als ik op de informatie van internet mag afgaan is de tuin ontworpen om het 400-jarig bestaan van de Hortus (in 1990) luister bij te zetten; in 2000 werd ook herdacht dat Japan en Nederland elkaar 400 jaar geleden voor het eerst ontmoetten met de stranding van het schip “De Liefde” op de Japanse kust. Mooi vind ik de omschrijving op de site van de Hortus van de rode muur: “Een rode stenen das beschermt als het ware de planten, het theehuis en het beeld van Von Siebold tegen mist en kou.” Voor de lezers onder ons, ik denk dat de arts uit het boek over Deshima van David Mitchell, De niet verhoorde gebeden van Jacob de Zoet, geïnspireerd is door Von Siebold.