Rome
Rome
Italië
KvanAmstel
Een lang weekend in rome (deel 1)
15/04/’11
We zijn er helemaal klaar voor mijn ouders en ik kijken er al maanden naar uit.
Het is heerlijk om weer een keertje met mijn ouders op vakantie te gaan. Dit heb ik al 3 jaar niet meer gedaan.
We gaan ons onderdompelen in al die oude cultuur die Rome ons te bieden heeft (en dat is een heleboel), genieten van het mediterrane sfeertje, het heerlijke eten en drinken met (hopelijk) het Romeinse lentezonnetje op onze bolletjes!!!
Het is toch altijd weer een hele onderneming om naar een bestemming te reizen waar je niet weet waar je terecht komt!
Het vliegen ging op zich best goed, hoewel low budget (met easy jet).
Vlieg met easy jet en je komt inderdaad goedkoop op de plek van bestemming. Geen franje en poespas, wel Starbucks koffie, die naar ik heb gehoord van mijn ouders niet te zuipen was.
Maar dan arrival in Rome.
Een onbekende luchthaven dus dat word zoeken. Bagage, zeer snel.
Dan nog transport naar Rome, want Fiumicino ligt ongeveer 26 km buiten de stad.
De keuzes? Taxi, minibus, (shuttle) bus of trein.
Taxi, neu te duur voor ons krenterige Hollanders. Dus, niet aantrekkelijk aangezien het verkeer in Rome erg druk is, en dus de reistijd lang.
Op naar de trein dus. Onderweg worden we aangeklampt door een Italiaanse papa. Die ons vriendelijk de weg wijst naar de trein maar…. Of we niet toch liever een minibus nemen, voor 15 euro pp brengt hij ons voor de deur van het appartement, maar 1 euro duurder dan een treinkaartje en dan moeten we ook nog een eind lopen met onze zware koffers of met de bus….
Al zijn Italiaanse charme word in de strijd geworpen, drukke handgebaren veel poeha . . . . het maakt ons wat wantrouwend.
Toch maar de trein!
Achteraf blijkt hij toch gelijk te hebben, het is inderdaad maar 1 euro duurder die minibus. . . .
Zo zie je maar dat er toch eerlijke mensen op de wereld zijn…
Maar goed de trein brengt ons met een half uurtje naar station Termini, midden in Rome.
Mijn vader heeft inmiddels contact gehad met degene die de sleutels heeft van ons appartement en die adviseert ons de bus te nemen.
De bus, welke bus? Er is geen bus te bekennen…..
Zoeken, zoeken en vragen. Wat blijkt. . . . station Termini is groter dan wij dachten en het bus station is helemaal aan de andere kant!
Dus met de bus storten wij ons in het Romeinse verkeer. Hoe bedoel je druk?
Hadden wij nog het idee om scooters te huren, nou maar niet . . . .
Die dingen vliegen links en rechts om je heen, over de stoep als het zo uitkomt en met ware doodsverachting weer terug de weg op.
Uiteindelijk vinden we om 18:00 ons appartement waar we hartelijk worden ontvangen door een jonge Italiaan die ook nog in Nederland is geweest en ons enthousiast verteld dat hij misschien in Maastricht wil gaan studeren. De Italiaanse overheid is niet erg stimulerend bezig voor zijn studierichting. Hij heeft net zijn bachelor gehaald en nu wil hij zijn master halen.
Zich excuserend dat hij veel te veel praat laat hij ons het appartement zien en vertrekt.
Ons appartement ligt in de wijk Trastevere, een oude arbeiderswijk die zich heeft ontwikkeld tot een wijk vol smalle straatjes, gezellige piazza’s, veel bars en restaurantjes en een levendig uitgaansleven.
Tijdens onze busrit zien we al een stuk van Rome, de hele stad staat vol met culturele oudheden, het is een groot openluchtmuseum.
De hit van de dag:
Onnozele Bobby ( mijn vader) heeft op het laatste moment zijn Zwitserse zakmes en zijn leatherman mes in zijn handbagage gestopt om de tye-wraps te verwijderen van de koffers.
Maar ja, de strenge bewakers op Schiphol traceren dat dus feilloos!
Mijn vader in zijn kraag gevat en een keuze of beide messen achterlaten of nog een rugzak inchecken!
Dan maar een rugzak inchecken. We hebben toch voor 3 betaald en maar 2 incheckt.
De toch nog vriendelijke medewerker van easy jet loopt even met mijn vader mee en zegt: “komt u maar meneer uw dochters kunnen de rest van de spullen wel even in de andere rugzak stoppen”
Mijn moeder en ik lagen gevouwen van het lachen en dit hoort hij nog wel even……
’s avonds slenteren en kuieren we armpje door Trastevere met werkelijk om de 20 m een pizzeria, trattoria of osteria.
Overal mensen op straat, gezellig keuvelend onder het genot van een biertje of wijntje.
Wel een beetje gek hoor die Italianen. “t druppelt een beetje en meteen zie je overal paraplu’s. zijn ze bang dat ze smelten?
Ze excuseren zich ook gelijk voor het weer…..?
We kiezen voor Il Duca een klein, maar vol restaurantje ’t ziet er uitnodigend uit, volgens mij een familiebedrijf, Bedrijvig, vriendelijk.
Eerst genieten van bruchetta con pomodori, lardo (een soort spek) en ham vergezeld door een lekker glas rode italiaanse huiswijn (althans mijn ouders ik hield het bij water).
Daarna ging mijn moeder voor de saltimbocca a la romana en mijn vader en ik voor de gegrilde lam.
Het blijkt een populair restaurant. Ze staan in de rij, tot buiten aan toe, te wachten tot ze een tafeltje kunnen bemachtigen.