Knoydart, de laatste wildernis van Groot-Brittannië
De afgelegen locatie van het schiereiland Knoydart staat bekend als ‘Britain's last wilderness'. Geen enkele weg verbindt het met de rest van Schotland. Voor outdoorfanaten en rustzoekers reden genoeg voor een bezoek. Columbus-redacteur Mark Mackintosh ging er op ontdekkingstocht.
Het piepkleine haventje van Inverie, het enige echte dorpje op het
schiereiland
Knoydart, komt in zicht. ‘Laat je mobieltje maar uit,’ zegt
kapitein Jim. ‘Je hebt hier toch geen bereik.’ Ruim honderd man
woont er tussen bergen en verlaten veenvlakten, ingeklemd tussen
twee magnifieke lochs die in het Gaelic de poëtische namen
Hemel en Hel dragen. Maar ik ben hier ook omdat Knoydart een mooi
voorbeeld is van hoe de Hooglanden zich in de laatste eeuwen hebben
ontwikkeld. En hoe ze zich in de toekomst kunnen ontwikkelen.
Schiereiland onder zelfbestuur
Lange tijd was het land van de clan McDonald en een bont gezelschap
grootgrondbezitters, totdat in de jaren negentig onder andere
inwoner Sir Cameron Mackintosh, een van de rijkste
theaterproducenten ter wereld, de grootste lap grond opkocht voor
de gemeenschap. De locals runnen nu via een stichting het hele
schiereiland zelf. Van de riolering tot de waterkrachtenergie, er
komt geen externe overheid bij kijken.
Meest afgelegen pub
In The Old Forge, dat prat gaat op zijn reputatie als de meest
afgelegen pub van het Britse vasteland, raak ik aan de praat met
Drew Harris. Een boom van een vent met reebruine ogen die op herten
jaagt om de kost te verdienen. Hij heeft een paar uurtjes niets te
doen. Of ik de terreinwagen in wil springen voor een Tour de
Knoydart?
Excentriekelingen
We nemen de enige geasfalteerde weg op het schiereiland en
slingeren langs de kust, met doorkijkjes naar de besneeuwde pieken
van het tegenoverliggende eiland
Skye. Overal staan gele heidebloemen in bloei en zelfs de zon
laat zich zien. Geregeld houden we aan om een praatje met bewoners
te maken. Stuk voor stuk excentriekelingen. Zoals Nigel Foster, een
ex-militair die een Russische marineboot kocht en tot woning
ombouwde. Of Kenny Morrison en zijn broer, beide in de vijftig en
verstokt vrijgezel (lees: maagd) die nog bij mama thuis wonen. Of
Henry Bernie, die als francofoon en Napoleon-fan elk jaar op 14
juli een wijn- en kaasbanket voor alle honden op het eiland
organiseert.
Dichter bij mezelf
Drew wordt gaandeweg steeds spraakzamer. Naast jager blijkt hij ook
een begenadigd zanger van Schotse volksliedjes, die zijn moeder hem
leerde. ‘Mijn familie komt oorspronkelijk uit de
Hebriden, de eilanden vlak voor de kust. Op Knoydart voel ik me
dichter bij hen. Dichter bij mezelf.’
Dit artikel is geproduceerd door Columbus Travel (© Columbus Travel 2015)
