Het regent donkere herfstdruppels op de scheefschotse kasseienstraat van de Plotersgracht, de nacht is klamvochtig. De middeleeuwse wijk Patershol dompelt zich in het Gentse binnenstadsduister.

Gurige ademwolkjes vertroebelen mijn waterige blik, de licht overhellende gebaksteende panden zuchten onder het juk der eeuwenlange weersinvloeden. De straat glimt sinistere schaduwen en ademt historische tocht.

Een auto met geblindeerde lichten rijdt me stapvoets tegemoet met neerslagwaterige ruiten. Het bandenprofiel drukt zich plakkerig in de onkruidvoegen waar zich ooit, in een ver verleden, de voetstappen van streng gelovige geschoeide Karmelieten en gekwelde blootsvoetse Stroppendragers begaven. Ruitenwissers zuigen intervalmatig over de grijsgetinte voorruit.

Ik voel de bestuurdersblik onheimelijk en ademstokkend priemen maar kan de gezichtscontouren niet onderscheiden. Ik voel me een morsige privédetective uit een franstalige jaren dertig Simenon creatie. En geen beste want ik heb mezelf recht onder het geelachtige schijnsel van een roestige straatlantaarn geplaatst.. en zonder druipende gleufhoed. De zwartgrijze motorkap vibreert zacht mee met de soepele motorbrom… dat plots stopt als de wagen tot stilstand komt…

Ik noteer… weer een klant voor restaurant "vier tafels".
Het wordt een lange nacht…