Pamukkale betekent "kasteel van katoen" in het Turks.
Het sterk kalkhoudende water loopt er via een groot aantal terrassen van een helling. Uit het warme water (35°) slaat calciumcarbonaat neer en zo worden dikke lagen kalk langs de terrassen afgezet. Op deze manier krijgt de helling een bijzonder uitzicht: het lijkt op een kasteel van katoen of op een bevroren waterval. Door het grote aantal toeristen werd het proces van kalkvorming erg aangetast. Daarom is er voor gekozen om grote baden langs een nieuw wandelpad te maken. Bij de toegang tot dit pad moeten tegenwoordig de schoenen uit, en er mag niet van het pad afgegaan worden. Doordat het pad nu continue onder water staat, is er geen slijtage meer van de witte laag.
Toen ik deze foto maakte was dat nog niet zo. Wij banjerden over het hele terrein. Voordeel: je kon overal komen en ook liggen waar je maar wou. Nadeel: op bijna al mijn Pamukkale-dia's staan toeristen.
Pamukkale is samen met de hier vlakbij gelegen oudheidkundige stad Hierapolis opgenomen in de UNESCO-Werelderfgoedlijst.
(Met dank aan Wikipedia voor een groot deel van deze info.)