Het hindoeïsme is niet ontstaan door een profeet of stichter. Meer dan 4000 jaar geleden hadden de mensen in Noord-India (nu Pakistan), in de enorme vallei waar de rivier de Indus stroomt, verschillende gebruiken, verhalen, oude boeken, en ze geloofden in verschillende goden. De mengelmoes van verhalen, gebruiken en rituelen zijn we later hindoeïsme gaan noemen. Deze oude godsdienst is genoemd naar de rivier de Indus.

Hindoes komen samen in de mandir (tempel). Sommige hindoes gaan daar dagelijks heen om te bidden en offers te brengen aan de goden. Vaak zet de pandit (priester) een rode stip (tilaka) op het voorhoofd van de mensen als een teken van zegen. De mensen nemen bloemen, fruit of lekkernijen mee om te offeren aan de goden. De pandit legt die offergaven voor de godenbeelden neer om gezegend te worden.

Aan het begin van een puja (eredienst) in de mandir wordt er een bel geluid, om de gelovigen eraan te herinneren dat ze zich moeten concentreren op de puja en alle verkeerde gedachten moeten verdrijven. Het bellen schudt ook de goden als het ware wakker uit hun slaap.
(Bron: http://www.samenleven.info/Hindoeisme.htm)