Het een wel haast spiritueel hoogtepunt voor de bezoekers aan dit grafmonument, het graf van het icoon van de dichtkunst in Iran, de mysticus. Zijn lyrische gedichten hadden thema`s als hoop, wanhoop en liefde. Haast iedere Iraniër kent er een of meerdere uit zijn/haar hoofd (zegt men). De poëzie van Hafez is geënt op de soefileerstellingen van zijn tijd, waarin o.a. de voorliefde voor knappe jongelingen en het drinken van (verboden) wijn niets anders dan aardse metaforen zijn.
Een van zijn verzen;
O wijndrager, verblijdt mijn kelk met wijn, gezwind!
O minstreel, breng me het lot, mij goed gezind.
Het aangezicht van mijn Geliefde flonkert in mijn kelk,
Je kunt haast niet bevatten waarom ik de wijn omhels.
Eeuwig leeft hij wiens hart voor de Liefde is ontwaakt
Zo zullen de Eeuwigheidsboeken mijn balans hebben opgemaakt.
En natuurlijk heb ik dit alles niet van mijzelf, maar er zijn bij dit monument maakt veel duidelijk.