De regio Jogjakarta werd op 27 mei 2006 ruw door elkaar geschud door een hevige aardbeving. Het episch centrum lag in de buurt van de plaats Bantul, waar ook de meeste huizen werden verwoest en de meeste doden vielen. Wij waren er twee maanden later om te kijken hoe de stand van zaken was en waar mogelijk en nodig wat financiële hulp te bieden. De mensen hadden de stenen al weer verzameld en opgestapeld. Een minister was per helicopter ingevlogen en beloofde snel met financiële hulp te komen. Toen wij er waren was die hulp er nog niet en kon er nog niet met de broodnodige herbouw gestart worden. Later hoorde ik dat er van dat geld weinig is terecht gekomen. Alleen met het geld van hulpprogramma's kon wat gedaan geworden, als de bazige burgemeester van Bantul dat tenminste niet zelf in de zak stak. Een tweede ramp dus, maar nu een humanitaire.