Balanceren over de balk van de Chinese visnetten.
De Chinese visnetten zijn grote visnetten aan de kust van de havenstad Kochi (Cochin) in de Zuid-Indiase staat Kerala.
De eerste visnetten werden gebouwd 14de eeuw door Chinese handelaren De visnetten worden manueel neergelaten en opgehaald via een mechanische installatie bestaande uit voornamelijk tegengewichten met behulp van ploegen van zes man.
Hoewel het concept eeuwenoud is, functioneren de Chinese netten nog steeds goed, vrijwel zonder veranderingen in hun oorspronkelijke ontwerp of bediening. Een aantal vissers verdienen er nog steeds de kost mee. De vangst in één net kon wel een heel dorp voeden, maar vooral sinds de tsunami is deze erg teruggelopen. De netten zijn niet alleen doeltreffend, maar ook mooi, vooral wanneer hun silhouet afsteekt tegen de gouden avondhemel.
De reusachtige Chinese netten hebben een contragewicht en een draaipunt om het gewicht van het net en de vangst in evenwicht te houden. Wanneer er niet gevist wordt, hangt het net met het ondersteunende frame boven het water. Het vissen begint ’s ochtends vroeg en duurt zo’n uur of vier, vijf. Langzaam zakken de netten het water in als de vissers de gewichten aan de andere kant van het balanceersysteem bijstellen, of doordat het hoofd van het ploegje vissers over de middelste boom van het net loopt. Het net wordt vijf tot twintig minuten onder water gelaten voordat het voorzichtig omhooggehesen wordt, waardoor de vissen die dicht bij de kust zwemmen, worden binnengehaald. Door jarenlange ervaring weet de ploegbaas precies op welk moment het net opgehaald moet worden.
Op het signaal van de ploegbaas beginnen de andere vier of vijf man het net op te halen door de touwen waaraan de rotsblokken zitten die als contragewicht dienen, naar beneden te trekken. Bij het omhoogkomen van het net komen de vier hoeken als eerste boven. Daardoor krijgt het net de vorm van een kom, met de vissen erin. Met een schepnet worden de vissen er gauw uitgehaald, voordat de kolonie reigers toeslaat. Later zal de vis bij opbod verkocht worden aan handelaren, huisvrouwen en nu en dan aan een toerist.