Als de schemering valt varen ze uit, de vissers van Kerala.
Met tientallen houten boten tegelijk, allen verlicht met een paar olielampen. Na een nacht op zee laten ze ’s morgens vroeg hun netten niet ver van het strand zakken en loopt iedereen, jong en oud naar het strand om de netten onder het zingen van ritmische muziek binnen behalen. Worksongs dus…! Het zingen wekt ons in ons hutje vlak boven het strand, geen mooiere ochtendmuziek. De hoopvolle spanning stijgt naarmate het net verder uit het water komt en de teleurstelling is zichtbaar als er slechts duizenden kleine zilvervisjes in zitten, met hier en daar een kwal. De traditie, saamhorigheid en hiërarchie onder de vissers is fascinerend om te observeren en vast te leggen. En iedere dag weer die hoop……