Hoog in het Himalaya gebergte, in the middle of nowhere, kwamen we eindelijk gelukkig een hut tegen waar we een flesje drinken konden kopen. Op een piepklein omheind terrasje zat een warm aan geklede oude vrouw op een stoel ons te bekijken. Naast haar stond een grote mand met kruiden. Haar doordringende blik voelde ongemakkelijk en we besloten maar weer gauw verder te gaan.
Toch intrigeerde de volgens mijn gevoel niet onvriendelijke vrouw mij zeer.
Ik probeerde in een soort afleidingstruc een praatje met haar te maken, maar ik geloof dat ik toen niet de taal sprak die zij wilde.. Zij keek mij onderzoekend aan alsof zij vroeg "wie ben jij eigenlijk echt?".
Ik realiseerde mij dat ik totaal niet wist wie ik was....verward keek ik om mij heen.. de rest van mijn groepje was al verdwenen..ik kon in het weggaan nog gauw deze foto maken.. ze is nooit bij mij weggegaan.