Tijdens de route van Bhavnagar naar Diu stoppen we bij een wegrestaurant om te lunchen. De kwaliteit van de lunch is matg en al snel staan we weer buiten. Net voor vertrek zien we dat aan de overkant van de weg een groep nomadisch levende vrouwen en kinderen een onderkomen hebben gezocht.

We lopen naar hen toe en worden luidkeels ontvangen door een groepje kinderen.
De vrouwen zijn allemaal bezig met het bakken van wat brood boven een vuurtje of het opruimen en ordenen van hun spullen. Deze vrouwen reizen met rijk versierde houten karren die voortgetrokken worden door kamelen. Al hun bezittingen zijn opgestapeld op de karren en we zien vooral veel matrassen en dekens en verder potten en pannen. Op het heetst van de dag hebben ze de houten frames van de bedden zo neergezet dat er wat schaduw ontstaat.

Wat een zwaar leven voor deze vrouwen en kinderen! En nooit ergens thuishoren....... of koesteren ze juist die vrijheid?