Na ruim een uur te hebben gereden over de smalle weggetjes in Kwazulu Natal komen we aan in een klein dorpje. Ik adem de stoffige lucht in, gemengd met de specifieke Afrikaanse geuren. Een jongeman nodigt mij uit om zijn huis komen te bekijken. Ik stap binnen in de hut en zie dat hij zijn best heeft gedaan om het geheel huiselijk aan te kleden. De enorme stereo-installatie vormt in mijn ogen een schril contrast met de lemen muren met grote kieren. Over enkele minuten begint de Sangoma healing ceremonie. Het gezang van de mensen zal in de daaropvolgende uren nog naklinken in mijn hoofd. Mannen, vrouwen en kinderen zitten op de harde grond in de centrale dorpshut. Ze kijken allemaal gebiologeerd naar de vrouw die hen beterschap en een mooier leven beloofd. Langs de rand van de hut schuifelen de mensen naar voren om hun noden aan de Sangoma te vertellen. Ze steken hun papiergeld in de hoed van de vrouw. Het geklap en gezang blijft aanhouden en ik kijk toe hoe een klein jongetje voor mij helemaal op gaat in de muziek en de beelden. Zijn lichaampje beweegt zich ritmisch heen en weer...