humor op de van Zyl's Pas
Kaokoland
Namibië
Djmeijst
humor op de van Zyl's Pas
van Zyl's pas
In zijn functie als Gevolmachtigde voor Kaokoveld reed Ben van Zyl hier voortdurend rond. Vooral het noorden van de Marienfluss, een prachtige vlakte lopend van zuid naar noord, en het grensgebied met Angola bij de Kunene River vroegen om aandacht. Tussen zijn standplaats Otjihende en de Marienfluss lagen de steile Otihipa Mountains en via de gemakkelijk berijdbare Otjihaa Pas kom je in het uiterste zuiden de Marienfluss binnen. Maar dit is wel een gigantische omweg. Van Zyl ging op zoek naar een kortere route. Door de wildpaden van olifanten te volgen vond hij tenslotte geschikte plaats om een nieuwe pas aan te leggen. Deze leverde hem een besparing van twee dagen op. Je komt nu halverwege noord en zuid de Marienfluss binnen.
Wel moest deze pas nog aangelegd worden maar dit karwei was binnen een half jaar in 1965 klaar. Ben van Zyl hield duidelijk van opschieten.
Maar verwacht dan ook niet dat hier een naar Europese normen aanvaardbare pas ligt.
Ook heeft de erosie sinds 1965 behoorlijk zijn werk gedaan en wat er aan wegdek was is reeds lang weggespoeld. Dit geldt vooral voor de steile afdaling aan het begin bij Otjihende en voor het laatste traject naar de Marienfluss. En zonder wegdek wordt het een afdaling over een bed van rotsen. De lengte van de pas bedraagt slechts 15 km maar moet je er zeker driekwart dag voor uittrekken. Daarnaast hebben we, komend van Otjitanda, nog een dag moeten zoeken voordat we het begin gevonden hadden.
We waren even de weg kwijt.
Maar hier staan op de kaart dan ook geen wegen aangegeven en de bewegwijzering is niet alleen belabberd, die is er natuurlijk helemaal niet. Bij een Himbadorpje hebben we nog getracht de weg te vragen. Het opperhoofd, een Himba in jeans en blauw zijden hemd met een radio aan 't oor, stond ons te woord. Hij vertelde in New York gewoond te hebben en dat hij dit dorp van zijn vader geërfd had. Gierend van de lach wees hij ons vervolgens naar het oosten terwijl we er van overtuigd waren naar het westen te moeten. Wij, ook gierend van de lach, zijn verder naar het westen gereden.
De van Zyl's Pas mag je alleen maar afdalen (van oost naar west) want stijgend verkeer rijdt de pas waarschijnlijk aan flarden. De Camel Trophy zou er ooit verreden worden. Daar heeft men toch maar van afgezien. Niet vermeld wordt of dit was om de rijders te ontzien of om de pas te sparen.
Bij de steile stukken liep onze gids voortdurend voor onze Toyota's Hilux uit om de chauffeur de richting van de wielen aan te geven. Dit is om, zoals men in de reisgidsen beschrijft, "van rots naar rots te kunnen springen". Je moet dus niet naast deze rotspunten terecht komen. Af en toe glijdt een band toch wel van de rots af. Maar gelukkig is er geen carterdeksel gepenetreerd. Of een bladveer gebroken.
Halverwege is er een uitkijkpost annex pleisterplaats met uitzicht over de Marienfluss. We voelden ons hele Pieten omdat we al zover gekomen waren totdat er een Zuidafrikaanse familie kwam aanscheuren in 4-wheel drive met een aanhanger. De man stapte kwiek uit en vroeg of we een biertje wilden. De aanhanger was gedeeltelijk een opklapbare caravan maar bevatte ook een gekoelde bar met biertapinstallatie. Kennelijk een liefhebber. Nadat we twee tapbiertjes hadden gedronken hees hij zijn vrouw en drie kinderen weer in de auto en scheurde opgewekt naar beneden.
Wij hadden het nakijken.
Foto's
