Eindelijk bij de top aangekomen, rust hij op de stenen, terwijl hij uitkijkt op de vallei waar hij is opgegroeid. Zijn zoon is hem zonet toegesneld om pittige pannenkoeken van thuis te bezorgen. Hijzelf is een nomaad, een gids, een scout. Zelden thuis, altijd in de bergen. Het is een vreemd leven, maar de bergen zitten in zijn bloed. Zijn blik zegt alles en ook niets. Zijn geweer rust op zijn schouders. "Voor als we wolven tegenkomen, of bandieten." Hij zei het alsof ik me geen zorgen moest maken. De berglucht is ijzig koud. De wind slaat rond onze oren, maar de wolken trekken op. Het uitzicht is adembenemend. Ik voel me klein in die machtige Simien Mountains.