We gingen naar Dilla om de stéles (obelisken) te bekijken. Op weg daar naar toe liepen we over een pad met aan weerszijden kleine huisjes en hutten. Wat een warm welkom kregen we van alle mensen! Ze vonden het reuze gezellig om met ons te "praten" en ook hebben we met de kinderen nog liedjes gezongen. Dit zijn van die onverwachte momenten die je nog lang heugen.
Oh ja, ik moet nog een keer terug want de stéles heb ik nooit bereikt;-)