Kerstavond in Torres del Paine
Chili
Zuid Amerika
Saskiahamminga
Kerstavond in Torres del Paine
Jaren geleden. Het is eind december, en vanuit Puerto Natales, een gezellig stadje gelegen op 242 km ten noorden van Punta Arenas in Patagonië in het zuiden van Chili, vertrekken we richting Torres del Paine. Hier willen we een meerdaagse wandeltocht gaan maken. Puerto Natales dient vooral als uitvalsbasis voor tochten naar dit prachtig nationale park; hier kun je proviand inslaan en kampeerspullen huren.
Na een overnachting in het stadje vertrekken we ’s ochtends heel vroeg met de bus richting het beroemde Torres de Paine. De tocht over een grotendeels onverharde weg naar dit prachtig, wildrijke berggebied duurt ongeveer 3 uur. Het 242.000ha grote Parque Nacional Torres del Paine is genoemd naar de 3 scherpe graniet-toren, de Torres. We genieten van het adembenemende uitzicht vanuit de bus; het is helder en door de zon krijgt het ruige en onherbergzame landschap een vriendelijke uitstraling.
We laten ons afzetten bij Lago Pehoé, waar we de boot nemen naar Refugio (berghut) Pehoé. Veel mensen lopen de beroemde wandeling ‘Circuito W’, een meerdaagse wandelroute langs de hoogtepunten van het nationaal park Torres del Paine. De drie valleien vormen samen een W-vorm, vandaar de naam. Wij gaan een deel van deze route lopen, langs onder meer Grey Glacier. We hebben onderweg tentjes gehuurd, zodat we hier niet mee hoeven te slepen. Tegenwoordig staan er mooie berghutten waar je kunt overnachten, maar dat was een paar jaar geleden nog niet het geval.
De wandelpaden zijn prima en de omgeving is adembenemend. Hoog in de lucht zien we condors cirkelen, indrukwekkend om te zien. We lopen langs Lago Grey, waar afgebrokkelde ijsschotsen van de gletsjer in drijven. In het begin lopen we door een vallei met prachtige bloemen en genieten van de warmte van de zon. Tot we over een bergkam komen en er een flinke wind opsteekt en het begint te regenen. Het gaat steeds harder waaien, zo hard dat we soms nauwelijks op de been kunnen blijven. Dit is Patagonië.
Na zo’n 3,5 uur lopen bereiken we onze camping en duiken snel de berghut in voor een kop warme chocolademelk en wat warmte en gezelligheid. Nadat we zijn opgewarmd zoeken we onze tent op, een paar minuten gelegen van Grey Glacier. De tent en bijbehorende slaapzakken zijn helaas niet afgestemd op onze Nederlandse lengte: de voeten van mijn man steken uit de tent. De slaapzakken zijn een beetje vochtig en ruiken niet heel fris. Maar ach, wat maakt het uit.
Het is kerstavond en we kunnen met de andere wandelaars in de berghut eten. We eten lam, zoveel als je wilt, en hebben bijzondere gesprekken met mensen van overal ter wereld. Allemaal enthousiaste wandelaars, uit Duitsland, Brazilië, Canada, noem maar op. En zelfs een jongen die in Utrecht 5 straten bij ons vandaan blijkt te wonen. Wat is de wereld toch klein. En wat een onvergetelijke kerstavond; met zoveel nationaliteiten en mooie verhalen in de warmte van een berghut, middenin de bergen van Patagonië.
Na een paar gezellige uren kruipen we voldaan in onze tent en genieten na van deze mooie avond. ’s Nachts worden we af en toe wakker van een knal als er een stuk ijs van de gletsjer afbreekt. De wind rukt aan ons tentje en de voeten van mijn man steken naar buiten. Maar dat mag de pret niet drukken: wat een geweldige avond en prachtig avontuur. Dit is wat reizen zo mooi maakt.
Foto's
