Zo vanzelfsprekend is reizen niet…
Nederland
Europa
Saskiahamminga
Zo vanzelfsprekend is reizen niet…
Nu, in deze uitzonderlijke tijd van de coronacrisis, beseffen we meer dan ooit dat reizen niet zomaar vanzelfsprekend is…Wat een paar weken geleden nog volkomen normaal was, is op dit moment opeens onmogelijk. Grenzen gaan dicht, vluchten worden massaal geannuleerd en planningen moeten worden omgegooid. En niemand die nu voorspellen kan hoe lang dit gaat duren. En dichterbij huis; we moeten onze zoon voorlopig het antwoord schuldig blijven of de zomervakantie doorgaat.
Voorpret is bij ons thuis een belangrijk onderdeel van de reis zelf. Zoeken naar informatie over de bestemming, mooie foto’s met elkaar delen en verhalen lezen van mensen die er eerder geweest zijn. Onze zoon (12) mag meebeslissen over de bestemmingen en dat levert soms ook keuzestress op. We willen nog zoveel zien! Het woord ‘luxe-probleem’ komt dan ook regelmatig langs. We realiseren ons dan ook regelmatig dat we bevoorrecht zijn dat we dit kunnen doen.
Maar afgelopen tijd worden we toch even met de neus op de feiten gedrukt: zo vanzelfsprekend is reizen niet. En wat hebben we al jaren geluk gehad dat tot nu toe altijd maar goed is gegaan (op een gebroken arm van zoon in Amerika na dan…).
Demonstraties in Hongkong
Zeker na onze reis afgelopen zomer beseften we ons hoeveel geluk we hebben gehad en hoe snel een situatie in een land kan veranderen: we gingen naar Hongkong, waar we een paar dagen verbleven, en daarna door naar Australië. In Hongkong begon het in deze periode net een beetje onrustig te worden door de demonstraties tegen de omstreden uitleveringswet. Terwijl wij, in juli 2019, door deze indrukwekkende stad rondliepen merkten wij hier weinig van. Onze zoon keek zijn ogen uit; de wolkenkrabbers, de Symphony of Lights in de avond, de chaotische markten. Alleen in een tunneltje bij een treinstation stuitten we opeens op een muur vol gele en roze post-it memoblaadjes. De papiertjes stonden vol met wensen voor vrijheid van meningsuiting en mooie teksten. ‘Lennon Walls’, worden deze beplakte muren genoemd, vernoemd naar de Lennonmuur in Praag. Die muur is in de jaren 80 beschilderd met graffiti, geïnspireerd op John Lennon en songteksten van The Beatles. Sindsdien is de muur veelvuldig overgeschilderd en voorzien van wisselende protestuitingen tegen lokale of wereldwijde problemen en oproepen tot wereldwijde idealen zoals liefde en vrede. Ook in Hongkong vind je nu muren volgeplakt met duizenden memoblaadjes, indrukwekkend om te zien. Wij hebben een tijdje met z’n drieën naar de teksten staan kijken, en hebben er verschillende vertaald voor onze zoon, die hier ook erg van onder de indruk was.
Op de dag dat we Hongkong verlieten om door te vliegen naar Sydney, ontvingen we een melding van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Hierop kun je je abonneren als je naar het buitenland gaat. “Let op reizigers in Hongkong, morgen vinden demonstraties plaats op het vliegveld en zullen vluchten vertraagd zijn of geannuleerd worden”. Eenmaal ingecheckt en achter de douane keken we elkaar opgelucht aan: fijn dat we Hongkong zonder toestanden hebben kunnen bezoeken en nu doorgaan naar onze volgende bestemming.
Bosbranden in Australië
Ook Australië was geweldig, en een prachtige bestemming om met kinderen rond te reizen. De droge en eindeloze ‘Outback’, de heerlijke Oostkust met de prachtige stranden en het Great Barrier Reef, en de enorme variëteit aan wildlife. We leerden over de Aboriginal cultuur, over het preventief in brand steken van bossen om erger te voorkomen, over het koraal in het Great Barrier Reef, we genoten volop. Maar eenmaal terug in Nederland begonnen de bosbranden. Vol afschuw volgden we het nieuws: nog nooit waren er zoveel bosbranden in Australië, zo vroeg in het seizoen. We zagen plekken waar we gekampeerd hadden, regio’s waar we doorheen gereden waren, onwerkelijk om te zien.
Ook Hongkong kwam veelvuldig langs op het nieuws: straten gevuld met wel een miljoen demonstranten, blokkades en politie-ingrijpen. Onvoorstelbaar voor ons, en onze zoon, om te bedenken dat we daar nog maar een paar maanden geleden zorgeloos rondliepen.
Corona crisis: blijf thuis
Maar ook nu, ten tijde van de coronacrisis, is opeens niets meer vanzelfsprekend. Alles is anders, iedereen is aan huis gekluisterd en feestjes, evenementen en reizen worden geannuleerd. De wens van onze zoon om naar Spanje te gaan moet even wachten: ons tripje naar Andalusië in de meivakantie hebben we afgelopen week geannuleerd. Ook ons jaarlijkse weekendje Ardennen met vrienden in mei staat opeens op losse schroeven. En hoe zou het met de zomervakantie gaan?
Maar opeens is alles relatief en zijn deze tripjes niet belangrijk meer. Nu we gezellig iedere dag met z’n drieën thuis zijn, aan ons (school-)werk en met elkaar, realiseer je je des te meer hoe fijn het is een thuis te hebben en gezond te zijn. We wandelen iedere avond een rondje in de buurt en genieten van onze eigen stad. Van de mooie plekjes, waar je anders zonder echt te kijken iedere dag aan voorbij fietst. We bladeren door fotoboeken van eerdere reizen en dromen terug naar al die mooie bestemmingen. Zoon is verrukt: “Kijk eens hoe klein ik hier nog was! En hoe jong papa eruit ziet! Oh, en kijk, hier zagen we een coyote, maar toen dacht ik dat het een wolf was!”. Alle herinneringen komen weer terug, en avonturen worden herbeleefd. “Weet je nog, in de tijd dat je nog mocht reizen…” zeggen we met een knipoog.
We kruipen achter de computer en gaan via Google Arts & Culture naar de Eiffeltoren. Geweldig dat dit virtueel kan, alsof we er echt bovenop staan! “Daar wil ik ook ooit in het echt naartoe hoor”, zucht zoon dromerig, en klikt door naar de volgende bestemming.
Alle 3 merken we dat we opeens extra veel zin hebben om op reis te gaan, bladeren in alle rust door Columbus Magazine en bedenken we bestemmingen waar we graag naartoe zouden willen gaan “als we ooit weer mogen reizen”. Uiteraard gaat dat weer gebeuren. Dus de voorpret duurt nu gewoon wat langer dan normaal.
Nu eerst prioriteiten stellen: allemaal thuis blijven, zodat we deze coronacrisis met z’n allen doorstaan. Dat is nu toch het allerbelangrijkste, dat we de kwetsbare mensen beschermen en hier allemaal gezond uitkomen.
En meer dan ooit beseffen we dat het zeker niet vanzelfsprekend is om op reis te gaan.
Foto's
