Fietsen over de Pamir Highway (Deel 1)
Tadzjikistan
Azië
Jeroenkleiberg
Fietsen over de Pamir Highway (Deel 1)
Intens tevreden zit ik op mijn stoeltje voor mijn tent. Ik heb een mooie kampeerplek gevonden onder een paar fruitbomen op een schaars stukje vlak land. Onzichtbaar vanaf de weg, maar met uitzicht op een Afghaans dorp aan de overzijde van de kloof. Ik ben erg in mijn nopjes met deze plek en mijn moment van inzicht. De afgelopen dagen heb ik moeten koken op een open vuur, nadat mijn benzinebrander het had begeven door de vervuilde benzine die hier wordt verkocht. Goed voor een romantische kampeerervaring, maar minder praktisch als ik straks boven de boomgrens zit. Ik heb de brander gereinigd en de filters verwijderd, maar nu komt er benzine uit een opening waar geen benzine uit hoort te komen.
In plaats van de brander gefrustreerd te slopen ben ik gaan nadenken en heb ik er de gebruiksaanwijzing met plaatjes bij gepakt. Al snel kom ik er achter dat er op de tekening een dingetje staat getekend dat in mijn brander ontbreekt. Iets dat op dat dingetje lijkt zit wel tussen mijn reserveonderdelen. Eureka! Mijn brander doet het weer. Ik warm water op voor mijn luxe douche en sla aan het kokkerellen. Nu zit ik fris gewassen en met een bord warme pasta op schoot te genieten van de fonkelende sterrenhemel en de geluiden van het leven uit het Afghaanse dorp die worden meegevoerd door de wind. Ik hoor de kinderen spelen, de ezels balken en de muezzin oproepen tot gebed. Afghanistan is zo dichtbij, maar zo onbereikbaar.
Fietsen over de Pamir Highway is een droom voor velen en ik leef deze droom. De weg verbindt Dushanbe, de hoofdstad van Tadzjikistan, met Osh in Kyrgyzstan. Het is de op één na hoogste internationale weg ter wereld, na de Karakorum Highway tussen Pakistan en China. Het is een ruige, grotendeels onverharde weg, door een nog veel ruiger landschap dat wordt doorsneden door het snelstromende water van de Panj: de woeste bergrivier die de grens vormt tussen Tadzjikistan en Afghanistan. Het water perst zich door de ene naar de andere nauwe kloof. Het geraas en gebulder van het kolkende water is oorverdovend. Uit elk dal komt een nieuwe bulderende massa wit water dat zich met de hoofdstroom vermengt.
De smalle weg slingert hoog en dan weer laag langs het water. Door een adembenemend berglandschap van kale roodbruine rauwe bergen. Uitgehouwen in een overhellende rotswand of door de oogverblindend groene oases waar de mensen wonen tussen de wuivende populieren en de vele fruitbomen. Hier wordt het heldere water uit de roodbruine bergen door irrigatiekanalen geleid. Langs akkers vol verse groenten, goudgeel graan en fruitbomen waarvan de takken laag hangen door de overdaad aan rijp fruit. Ik fiets door luilekkerland: abrikozen, kersen, appels en moerbeien vallen spontaan uit de bomen. Aan vitaminen geen gebrek.
Foto's
