Soulmate in Delhi * deel 2

Door: Suzanne83

Geplaatst op Jul 11, 2012

Hier kunnen we ook niet blijven. Faridabad is te ver om nu nog heen te rijden. Bovendien hebben we allebei gedronken. ‘Bhangla Sahib’ zegt Mukul plotseling. De gurudwara. Ik frons; wat moeten we nu bij een gurudwara? Maar aangezien ik geen beter plan heb volg ik hem. Een verdwaalde fietsriksja wil ons voor 30 rupees wel naar Bhangla brengen. Het is koud dus ik kruip dichter tegen hem aan. Had ik nou maar een sweater gehaald. Alles wat ik heb is een dunne dupatta om me warm te houden.
Bij de gurudwara aangekomen verbaas ik me over het aantal mensen dat ik daar zie. Het is inmiddels na enen, maar de drukte is niet minder dan de dag ervoor, toen we de gurudwara om 3 uur ’s middags bezochten. We stallen onze schoenen bij de ingang en betreden de tempel. Ik ril wanneer mijn tenen het koude water raken van het reinigende voetenbad. Ik trek de dupatta over mijn hoofd om mijn haren te bedekken. Mukul grijpt een sjofel doekje uit een ton en bindt het om zijn paardenstaart.
Eenmaal binnen blijkt er een bijzondere dienst aan de gang te zijn. Filmcamera’s alom. Deze rare blanke wordt door verschillende ogen gevolgd. Wat moet ik ook hier op dit tijdstip? Maar over het algemeen zijn de sikhs zeer vriendelijke mensen en hebben ze respect voor iedereen. Ik voel me dus veilig en met Mukul aan mijn zij kan me niks gebeuren.
Na ongeveer een kwartier zijn de heilige mannen uitgesproken en verlaten we de tempel aan de zijkant. Zacht pratend lopen we rond het kunstmatige meer dat is aangelegd. Het witte marmer voelt koel aan. Het is nog wintertijd, dus de nachten zijn fris.
Na enige tijd worden we gemaand om deze plek te verlaten. Maar waarheen? Mukul vraagt de beste man om advies. ‘ Come, they’ll get us some blankets’ Hij glimlacht naar me. ‘ You want adventure right? Let’s celebrate your first outdoor sleep in the streets of Delhi’ De lach wordt breder. Zit hij me nou uit te lachen? Ik laat me niet kennen hoor! Bij een kantoortje worden onze namen gevraagd, en moeten we 100 rupee borg betalen. De sikhs snappen er niks van, wat moet die blanke nou nog hier? Kan ze geen hotel betalen ofzo? Natuurlijk zijn backpackers gierig, maar zo gierig? Net buiten de tempel, maar nog wel binnen het complex, zoeken we een plekje. We zijn niet de enigen die de nacht buiten door moeten brengen. Maar waarschijnlijjk wel het meest opmerkelijke stel aanwezig! We gaan zitten tegen een witte muur, tegen elkaar en ieder onder ons eigen dekentje.
Ik voel me niet moe meer. Ik voel me goed. Ik voel me veilig en geborgen. Ik sluit mijn ogen. Mijn mp3-speler hangt tussen ons in, ieder een oortje. Sarah McLachlan zingt over ‘the arms of the angel’. De nacht is mooi, stil. Delhi en stil, dat zijn twee dingen die normaal gesproken niet samengaan. Fluisterend passeren allerlei onderwerpen de revue. Fluisteren wordt praten, praten wordt lachen.. Niemand lijkt zich aan ons te storen. De nacht is van ons!
Uiteindelijk worden mijn oogleden weer zwaar. Mukul gaat liggen en maakt het zich gemakkelijk. Ik leg mijn hoofd op mijn tas, waar mijn 5d nog inzit en sla er een arm omheen. Niet dat deze mensen enig idee hebben van de waarde van die camera, maar een camera is een camera, dus allicht de moeite waard om te stelen. Mukul slaapt, zijn mond een klein beetje open. Hij is een stille slaper, zijn oogleden trillen. Ik bekijk hem in stilte, neem ieder detail van zijn gezicht in me op. Plotseling opent hij een oog ‘ why are you staring?’ Ik glimlach en sluit mijn ogen. Mijn rechterhand rust op zijn schouder. En ik val in een droomloze slaap.

Inmiddels zijn we 4,5 maand verder. Twee weken na de nacht in de gurudwara vloog ik terug naar Nederland, en moest ik mijn zielsmaatje achterlaten in India. Niemand hier lijkt echt te begrijpen wat dit betekent. Niemand hier snapt het wanneer ik zeg dat er niks fysieks is voorgevallen tussen ons. De connectie die wij delen ligt op een ander niveau. Vier maanden van mailen, skypen, Facebook en gestolen sms’jes verder. Waar gaat dit heen? Ik heb wel een idee.. En dat idee lijkt ook in India in goede aarde te vallen.. :-) See you soon dear!