Eerst heel druk wenken dat ik van hun een foto moet maken. tegenover hun vriendjes staan ze stoer te doen naar de westerling met het fototoestel om zijn nek. Met een grote glimlach sta ik, nadat ik de straat heb overgestoken, ineens voor hun neus om een foto te maken. Dan wordt het toch wel ineens eng en kruipen ze helemaal in hun schulp. Gelukkig staat mamma er ook bij om hun verlegenheid iets terug te brengen.